Morgunn - 01.06.1922, Qupperneq 102

'96
MORGUNN
»Aarhus Amtstidende« segja, að kyrðin, sem hafi ríkt,
meðan ræðumaður haíi verið að tala, hafi verið þeir falieg-
ustu gullhamrar, sem unt hafi verið að slá honum, og
þegar hann hafi lokið sínu viðkvæmniríka og áhrifamikla
erindi, þá hafi atbyglið hjá tilheyrendunum ekkert verið
farið að réna. Því var tekið með ánægju, þegar for-
maðurinn fyrir »Psykisk Oplysningsforening« gat auglýst
það, að prófessorinn hefði fengist til þess að flytja eitt
erindið enn.
Sálarrannsóknarmálið er enn skamt komið í Dan-
mörk. Það hefir tiltöluiega lítið verið boða.ð þar af þekk-
ingu. Einn mikilhæfur miðill hefir verið til i landinu, Ein-
er Nielsen, og um hann hafa menn verið að deila og hann
hefir verið svivirtur ár eftir ár, og enginn hefir vitað
hverju ætti að trúa um hann. Andi Lehmanns og Faust-
inusar hefir svifið þar yfir vötnunum. Engum gat því
dulist, að það var örðugt og vandasamt verk, sem pró-
fessor Har. Níelsson tókst á hendur, þegar hann lagði út
í það að fara um Danmörku og segja Dönum afdráttar-
laust sannleikann um þetta mál. Dönsku blöðin sýna það
ótvíræðilega, að það hefir tekist afburða vel.
Af riti einu, sem gefið er út hér í bænum og mjög
er andvígt spíritismanum, virðist helzt mega ráða, að
fyrirlestra-ferð prófessors Har. Níelssonar hafi orðið oss
til vansæmdar. Ekkert getur verið fjær sannleikanum.
Það er engin óvirðing að flytja mál, sem enn er ekki
orðið eign alls fjöldans, og einhverjir, eins og t. d. »Kriste-
ligtDagblad« ogpresturinn í »Den indre Missions Tidende«,
geta ekki áttað sig á og tala um af megnustu vanþekk-
ing. Og að hinu leytinu eru þeir víst ekki margir, út-
lendingarnir, sem til Danmerkur hafa komið, til þess að
flytja þar erindi, og jafn-mikið athygli hafa vakið og
jafn-mikið lof fengið fyrir frammistöðuna eins og síra
Haraldur Níelsson hefir fengið.
Oss hér heima, sem þekkjum ræðumanninn, furðar
ekki heldur neitt á því. E. H. K.