Morgunn - 01.12.1960, Blaðsíða 27

MORGUNN
105
aði hún á víxl við rannsóknamennina og við hina fram-
liðnu, er töldust stýra skriftinni. Þeir sögðust vera að
æfa hana í þessari aðferð, af því að þeir vildu ekki að
hún yrði venjulegur transmiðill, sem missir alveg með-
vitund. Þeir vildu að hún lærði að stilla meðvitund sína
þannig á takmörkum heimanna, að hún gæti skynjað hvað
þeir segðu og þó verið í nægilegri snertingu við jarðneska
heiminn til þess að geta skilað því til rannsóknamann-
anna hémamegin.
Árið 1912 krafðist ósjálfráða skriftin þess, að Gerald
bróðir Arthurs kæmi og væri viðstaddur, er hún skrifaði.
Hann kom, og nú völdu þeir, sem skriftinni stýrðu, ein-
mitt pálmasunnudag til þess að byrja á leiðbeiningum sín-
um. Þeir sögðu að nú yrði að fara aftur yfir fyrri ritin.
Var svo gert, og í ljósi ýmissa bendinga, sem nú voru
gefnar jafnóðum, komust rannsóknamennirnir að þeirri
niðurstöðu, að um tíu ára skeið hefði æ ofan í æ verið tal-
að á táknrænan hátt um Mary Lyttelton og varanlega ást
hennar á Arthur Balfour.
Mary hafði í ósjálfráðu skriftinni verið kölluð nöfnun-
um pálmamærin, maíblómið, hin sæla mey (Blessed Damo-
zel í kvæði Rossettis) eða Bereníke. Flest þessi nöfn voru
auðskilin. Hún dó á pálmasunnudag, fjölskylda hennar
kallaði hana May, og jafnvel á himnum þráði hin sæla
mey ástvin sinn. En hvernig stóð á nafninu Bereníke?
í grískri goðsögn fórnar Bereníke guðunum hári sínu til
þess að maður hennar megi koma heill á húfi heim úr
styrjöld. I skriftinni var einnig á víð og dreif umtal um
kerti og kertastjaka, um hárlokk, um purpuralitt klæði,
málmkassa og meyjardoppu (blóm).
Samhengið í þessu varð rannsóknamönnunum ekki ljóst
fyrr en 1916, þegar Arthur Balfour, eftir þrábeiðni ósjálf-
i’áðu skriftarinnar, kom sjálfur og var viðstaddur hjá
fi'ú Willett. 1 júlí skrifaði hún langt og átakanlegt bréf,
sem sagði að maíblómið væri viðstödd og talaði um hin
ýmsu tákn og hárlokkinn. Meðal viðkvæmra kafla stóð