Morgunn - 01.12.1960, Blaðsíða 45

MORGUNN
123
in sátura heima í næði og vorum að hlusta á útvarpið,
heyrði ég sagt: boy, sorra ada, og svo sá ég lágvaxinn
mann standa hjá mér. Þegar ég sagði manninum mínum
frá þessu, varð hann strax gripinn áhuga, því „Sorra
ada“ þýðir á malajisku „Sorra er hér“. Sorra var lát-
inn og vildi nú gjöra vart við sig hjá fyrrverandi hús-
bónda sínum. Ég settist rólega niður til þess að lofa hon-
um að tala, og í 10 míntúur talaði hann við manninn
minn á malayisku, sagði honum meðal annars, að hann
hefði dáið af afleiðingum slöngubits.
Fjórum sinnum á tveimur árum hef ég verið boðin til
Finnlands. Þar hef ég eignazt marga góða vini. I Finn-
landi og sérstaklega í Helsingfors er mikill áhugi fyrir
sálarrannsóknum og spíritisma, og ekki sízt fyrir and-
legum lækningum (healing), eins og víða annars staðar
á vorum dögum. Ég hef orðið fyrir merkilegri, sálrænni
reynslu þar í landi. Það eitt gæti orðið efni í langan fyrir-
lestur. En ég ætla að láta mér nægja að segja hér frá
atviki, sem átti sér stað hjá vinum mínum, sem ég bjó
hjá, Baron v. Fircks. Þessir vinir mínir eru í ætt við
skyldfólk Mathilde Wrede, og vegna þessara ættartengsla
kom ég oft til „Nordsjögaard“, þar sem Wrede-fjölkyld-
an býr. Lesendurnir munu flestir kannast við Mathilde
Wrede, „Vin fanganna“. Ég hef ætíð haft mikið dálæti
á minningu hennar, og starf hennar og æviferill finnst
mér vera eitt hið dásamlegasta fordæmi til eftirbreytni.
Þegar þetta atvik, sem ég nú ætla að segja frá, gerð-
ist, var von á tveimur sjúklingum, sem ég ætlaði að
reyna að hjálpa. Annar þeirra var hr. Hakkala, og var
hann mér alveg ókunnugur. Þegar hann kom inn úr dyr-
unum, sá ég strax, að framliðinn maður kom með hon-
um. Var sá í hermannsbúningi, og ég gat auðveldlega lýst
öllum einkennum búningsins. Á meðan ég reyndi að beita
lælmingakraftinum að hr. Hakkala, stóð hermaðurinn við
hliðina á mér, og var auðséð, að það var honum mikið
áhugamál að koma boðum til vinar síns. Mér var gjör-