Barnablaðið - 01.12.1989, Qupperneq 44

44 BARNABLADID
• •
Orn Bjarnason
SKAUTAR
Frostið hafði stað-
ið í nokkra daga og ís
var yfir allri tjörninni.
Þess vegna langaði
krakkana til að taka
fram skautana sína
og renna sér á ísnum,
en tilkynning hafði
borist frá lögreglunni
um að ísinn væri ekki
nægilega traustur og
því óvarlegt að fara út
á hann.
Þetta vissu vinkonurnar Rakel
og Stína vel, því að þær höfðu
heyrttilkynningu lögreglunnar. En
báðar höfðu þær nýlega eignast
skauta og þess vegna langaði
þær til að fara út á ísinn og reyna
nýju skautana sína. Þær vinkon-
urnar ræddu um hvað gera skyldi.
— Við förum bara! sagði Stína.
— Það er of hættulegt, ísinn er
ekki nógu traustur, svaraði Rakel
mæðulega.
— Við erum svo léttar að ísinn
heldur okkur alveg, sagði Stína
áköf.
Rakel lét undan vinkonu sinni,
sem alltaf var svo skemmtileg, en
samt fannst henni að nú væri hún
að gera rangt.
— Við verðum þá að fara var-
lega, sagði Rakel loks.
— Auðvitað förum við varlega,
sagði Stína.
Vinkonurnar klæddu sig vel,
tóku skautana sína og laumuðust
niður að tjörn. Rakel hafði líka
með sér skíðastafi og hugsaði
sem svo, að hún myndi síður detta
ef hún hefði þá, því að enn kunni
hún lítið á skautum, miklu minna
en Stína.
En hvað veðrið getur verið fall-
egt, hugsaði Rakel og leit í kring-
um sig. Við tjörnina var engan að
sjá. Hún horfði á Stínu sem var
þegar komin út á ísinn og byrjuð
að renna sér.
— Hæ, nú verður gaman! kall-
aði Stína, um leið og hún brunaði
fram hjá Rakel.

•///!
w
'if/\
líi