19. júní - 19.06.1980, Qupperneq 4

Frá ritstjóra
Nú er svo komið jafnrétti kynjanna hér í landi,
að ekki er lengur þörf á baráttu fyrir formlegum
réttindum kvenna. Þau hafa verið tryggð með
lagasetningu. Segja má, að takmarki hinnar upp-
haflegu jafnréttisbaráttu hafi verið náð, þegar
Jafnréttislögin svokölluðu öðluðust gildi árið
1976. Þrátt fyrir það fer því fjarri, að konur hafi
náð jafnri stöðu á við karla á hinum ýmsu sviðum
þjóðlífsins, eins og allir vita.
Af þessum sökum er langt frá því, að lokið sé
hlutverki Kvenréttindafélags Islands, sem hefur
verið í fararbroddi baráttunnar fyrir jafnri stöðu
karla og kvenna allt frá stofnun þess árið 1907.
Jafnframt liggur í augum uppi, að verkefnin
hljóta að miðast við þær breyttu aðstæður, sem
nútíminn hefur fært okkur. Að fengnu hinu
formlega jafnrétti, þarf að þoka rótgrónum hug-
myndum um hlutverkaskipti kynjanna úr vegi,
uns þar kemur, að konur og karlar horfast í augu
sem jafningjar á hvaða vettvangi sem er.
I 19. júní hefur á liðnum árum skapast sú venja
að helga hvert blað sérstöku efni, sem á einhvern
hátt tengist þessu markmiði. Þannig hefur verið
fjallað um sambúð og samskipti kynjanna á af-
mörkuðum sviðum, t. d. í hjónabandi og innan
fjölskyldunnar.
Að þessu sinni hafa þjóðmálin ráðið meginefni
blaðsins. Síðastliðin tvö ár hafa farið fram tvenn-
ar alþingiskosningar og einar kosningar til bæjar-
og sveitarstjórna. Úrslit kosninganna 1978 voru
síður en svo uppörvandi fyrir þær konur, er höfðu
hug á þátttöku í stjórnmálum.
Þegar alþingiskosningar stóðu enn fyrir dyrum
á síðastliðnum vetri, þótti KRFÍ full þörf á að
vekja athygli á þessu og hvetja konur til að láta
ekki bilbug á sér finna og sækja fram. Þess vegna
stóð félagið ásamt Kvenfélagasambandi íslands
að auglýsingaherferð í útvarpi, þar sem konur
voru hvattar til að gefa kost á sér í prófkjörum og
skipa sér á framboðslista stjórnmálaflokkanna.
Greinilegt var, að þarna var hreyft við máli, sem
brann á mörgum, því að umræðan sem fylgdi i
kjölfarið, varð þegar í stað snörp og fjörug.
Hins vegar varð árangur þeirrar umræðu harla
rýr, þegar í kjörklefana kom. Nú sitja eftir sem
áður þrjár konur á þingi. Ætlar sú tala að verða
einhver heilög hámarkstala kjörinna kvenna á
löggjafarsamkundu þjóðarinnar? Er ekki kominn
tími til eftir 65 ára aðlögunartíma að gera hér
bragarbót?
Jónína Margrét Guðnadóttir.