19. júní - 19.06.1980, Blaðsíða 18

margir vilja gjarnan að fleiri konur
láti að sér kveða í stjórnmálum. —
3. — Ég tel að það hafi komið
fram í fyrstu spurningunni, — en
auðvitað geri'ég mér grein fyrir að
félagslegar umbætur krefjast efna-
hagslegra framfara, því allar
félagslegar umbætur kosta jú fjár-
magn. — Þess vegna reyni ég að
leggja mitt af mörkum til þeirra
mála einnig.
4. — Félagslegar umbætur skipta
ekki eingöngu máli fyrir konur —
þær skipta máli fyrir alla þjóðar-
heildina. — Þær eru undirstaða
mannréttinda og jafnréttis, til að
skapa þeim, sem minna mega sín
betri lífskjör og reyna að jafna að-
stöðu þeirra. Að því vil ég vinna og
tel okkur konum það til sóma, ef í
ljós kæmi, að við fylltum frekar
þann hóp, sem berðist fyrir þeim
málum en karlmenn. — Enda er
það eitt af grundvallarhugsjónum
jafnaðarstefnunnar sem ég fylgi að
jafna aðstöðu þeirra, sem af ýmis-
legum orsökum hafa ekki aðstöðu
eða eru ekki sköpuð skilyrði til að
halda til jafns við aðra í lífsbarátt-
unni.
5. — Eg tel að þróunin sé í þá átt
að konur geri sig meira gildandi í
þjóðmálabaráttunni. — Enda eru
konur smátt og smátt að hrista af
sér minnimáttarkenndina og finna
að þær eiga ekki síður erindi á
þeirri braut en karlmenn.
6. — Best væri að sú hvatning
kæmi frá karlmönnunum sjálfum,
— með því að gera konum það
kleyft að taka þátt í þjóðmálabar-
áttunni. Auðvitað verður þá að
koma til eðlileg verkaskipting á
heimilunum. — En ef við fáum
ekki nauðsynlega hvatningu úr
þeirri átt — þá verður að halda út í
hana án hennar, — ef brennandi
áhugi er fyrir hendi — og hugur
kvenna stendur til þess. — En
auðvitað verður alltaf að gæta þess
að börnin lendi ekki undir í jafn-
réttisbaráttunni. — Gott ráð er
einnig, að hleypa í sig kjarki og
demba sér í slaginn. Min reynsla er
sú að það er lítið að óttast.
16
RAGNHILDUR
HELGADÓTTIR:
Viðhorfin hafa
furðulítið breyst
1. Eg var í fyrsta bekk Mennta-
skólans í Reykjavík þegar Island
varð lýðveldi. Ári síðar lauk
heimsstyrjöldinni, sem staðið hafði
frá því ég var níu ára gömul. Þetta
tvennt, sjálfstæði landsins og frið-
urinn skipti mestu. Fljótlega kom í
ljós, að sérstakrar árvekni var þörf
fyrir litla, friðsama og sjálfstæða
þjóð, því að hver þjóðin af annarri
missti sjálfstæði sitt vegna ofríkis
kommúnismans og hervalds
Rússa. Engin vörn var í hlutleysi
þeirra. Varnarsamstarf við Banda-
ríkin og aðrar vestrænar þjóðir var
þess vegna mikið rætt á þessum
árum. Mikill hiti var í mennta-
skólanemum, sérstaklega hlutleys-
issinnum. Mér fannst full þörf á
því, að þeir, sem töldu sjálfstæðinu
og friðnum meiri vörn í vestrænu
samstarfi, legðu hönd á plóginn.
Þetta var tvímælalaust það mál-
efni, er olli upphafi þátttöku
minnar í störfum Sjálfstæðis-
flokksins.
2. Óneitanlega var það nokkuð
torveldara, þvi að mjög var fátítt
að stúlkurnar töluðu t. d. á mál-
fundum í skólanum.
3. Heilbrigðis- og trygginga-
málum, menningarmálum, utan-
ríkismálum, iðnaðarmálum og fé-
lagsmálum. Þann tíma, er ég sat á
þingi var ég yfirleitt í senn í
tveimur eða þremur nefndum um
þessi mál.
4. Ef til vill óbeint og að því er
varðar einstöku mál. Eins og sést af
upptalningunni í næsta svari á
undan hafa málaflokkarnir þó
verið almenns eðlis og engan veg-
inn um að ræða kynbundnar sér-
greinar.
5. Viðhorfin hafa furðulítið
breytzt, eða svo er að sjá af því, hve
konur eru fáliðaðar í pólitískum
trúnaðarstörfum á íslandi. Hlut-
fall þeirra á þeim vettvangi er
langtum lægra hér en í nokkru
öðru Evrópulandi utan Færeyja.
6. Með því að útbreiða skilning
á því, að landsmálin varða alla
jafnt og vit og þekking til að
stjórna þeim er ekki séreign karl-
manna.
SIGRÚN MAGNÚSDÓTTIR:
Konur gera oft
óhóflegar kröfur til
kvenna
1. — Þegar bæjarstjórnarkosn-
ingarnar 1970 áttu sér stað, var ég
búsett á Bildudal. Mikið fram-