19. júní - 19.06.1980, Blaðsíða 67

aö magna upp vissa andstöðu sem
kæmi niður á konunum eftir á.
Rannveig: Eg held að lagasetning
einhvers konar breytti ekki rniklu,
þó að í slíku gæti falist viss hvatn-
ing. Ég held að á móti komi margt
neikvætt. Og ég geri ekkert með
50% konur á lista ef allt eru bara
skrautrósir.
Dagbjört: Við þurfum að breyta
þjóðfélagsuppbyggingunni og
uppeldi barnanna. Við þurfum að
búa til mannaþjóðfélag en ekki
karlaþjóðfélag, eins og við köllum
það og það er. Þetta er þjóðfélag
sent karlmenn hafa skipulagt og
útbúið til að setja okkur og börnin
okkar niður í. Við þurfum að vinna
að því að breyta þessu og til þess
þurfum við að vinna okkur sess
sjálfar. Þetta held ég að sé langjá-
kvæðasta leiðin, fremur en að setja
svona lög. En til þess að svo geti
orðið eigum við konurnar að
standa saman á ýmsum vettvangi,
svo sem í félögum eins og Kven-
réttindafélaginu.
eins og Kvenréttindafélaginu.
Soffía: Eg held að með þverpóli-
tískum samtökum eins og t. d.
Kvenréttindafélagið megi gera eitt
og annað, þó auðvitað sé allt slíkt
takmörkunum háð. Það er áreið-
anlegt að það hafa orðið vissar
sveiflur upp á við þegar svona félög
hafa verið öflug, og fjöldi kvenn-
anna vaxið sem komust að eftir
kosningar á slíkum tímum.
Erna: Vandinn við þessar sveifl-
ur hér áður í fjölda kvennanna á
þingi og í sveitarstjórnum var að
þegar þessar konur fóru úr þessum
stöðum fylgdi þeirn enginn slóði af
konum, heldur komu karlmenn í
kjölfarið.
Rannveig: Er Kvenréttindafélag-
ið afl í dag sem mætti virkja til
verulegrar samstöðu kvenna?
Soffta: Eg held að óhætt sé að
benda á, að það náði umtals-
verðum árangri a. m. k. um tíma
°g voru það sem við getum
kallað þverpólitísk kvennasamtök.
Atvikin hafa nú hagað því
þannig að ég hef aldrei starfað í
Kvenréttindafélaginu, en ég hef
fylgst með því og ég hef heldur ekki
starfað í Rauðsokkahreyfingunni,
vegna búsetu úti á landi.
Dagbjört: Eg gekk í Kvenrétt-
indafélagið fyrir um tveimur árum
og hef verið Eeldur jákvæð gagn-
vart þvi þrátt fyrir að mér hafi
fundist það vera of lítið áberandi í
þjóðfélaginu þessi seinni ár. Það er
t. d. dálítið dæmigert að þegar fé-
lagið hélt aðalfund sinn að hann
var hafður á þriðjudagskvöldi, að
mig minnir, og boðaður með stutt-
um fyrirvara. Konur úti á landi
geta ekki hlaupið til á þennan hátt.
Ef félag á borð við KRFÍ vill ná til
fólks og fá konur til liðs við sig
verður að skipuleggja sitt starf vel.
Erna: Kvenréttindafélagið er
þverpólitískt að því leyti að það er
tekið mið af pólitískri breidd í
stjórn þess og starfi yfirleitt og ég er
sammála því að slíkt er mikilvægt í
starfi sem þessu sem má alls ekki
einskorðast við þröngan hóp fólks.
Eg hef heyrt um hressilegar um-
ræður og fundi sem haldnir voru á
vegum KRFÍ þegar mjög pólitísk-
ar konur sátu i stjórn þess og sóttu
fundi. Eg hef saknað slíkra atburða
og tek undir það að meira mætti
vera um slíkt.
Soffía: Eg held nú einmitt að
konurnar þurfi að berjast á þennan
háttj innan eigin flokks og
vinna sjónarmiðum hans fylgi, en
að þær eigi líka að ástunda jafn-
réttisbaráttu og finna henni skyn-
samlegan farveg.
Dagbjört: Eg tel að hann hafi
verið jákvæður þessi frægi fundur á
vegum Kvenréttindafélagsins á
Borginni í haust. Mér finnst ágætt
að halda fund sem þennan fyrir
kosningar, þó að karlarnir hafi
heyrst segja: ,,Þið gerðuð ekkert
annað en að tala um pólitík.“ Þetta
var eiginlega hinn hressasti fram-
boðsfundur.
Erna: Eg las einhvers staðar að
konur hefðu verið þarna í karla-
leik, enda ætlar það að loða lengi
við að stjórnmál séu álitin fyrst og
fremst verkefni karlmanna. Það er
veruleg þörf á að gera nýtt átak í
jafnréttismálum en ég held þó öllu
fremur tími athafna en færri orða,
ég tala nú ekki slagorða. Við þurf-
um líka að kanna nýjar leiðir til að
hafa áhrif og ná til fólks. Rauð-
sokkahreyfingin vakti konur á sín-
um tíma með því að varpa ljósi á
margt sem var staðnað og rótfast í
umhverfinu og fari okkar sjálfra og
viðhélt fordómum og misrétti. Þau
vinnubrögð sem voru viðhöfð og
töluvert umdeild höfðu slagkraft
en við verðum að vinna öðru vísi í
dag, á almennari og mannlegri
grundvelli.
Dagbjört: Rauðsokkahreyfingin
hefur þróast á þann veg sem hefur
nú kannski ekki verið ætlunin og
margir ekki viljað. Þetta er orðið
fullpólitískt félag sem hefur verið
of mikið á einni línu, ef meiningin
með þessu er að ná til fólks al-
mennt. Ég tel því vænlegra að
styrkja félagsskap eins og Kven-
réttindafélagið og reyna að breyta
því í það að verða meira afgerandi
afl í þjóðlífinu.
Rannveig: Það er rétt að við
þurfum meiri samtök meðal
kvenna. Eg er líka þeirrar skoðunar
að Rauðsokkahreyfingin hafi misst
marks og fælt konur frá. Vissulega
þarf stór orð til að vekja máls á
nýjum hlut, en það var haldið
áfram með stóru orðin og það kom
ekkert í kjölfarið.
Soffía: Eg veit ekki hvort það er
aðalatriðið hvort Rauðsokkahreyf-
ingin var stórorð og gassafengin í
upphafi, því má alltaf búast við
þegar verið er að knýja á um veru-
legar breytingar. Eg held að aðal-
atriðið sé að það gerðist ekki nóg í
kjölfarið. Það voru lagðar góðar
áherslur í upphafi og bent á stað-
reyndir sem voru í raun og veru
auðskildar en mönnum hafði sést
yfir, svo sem staða kvenna í at-
vinnulífinu, jafnrétti til náms og
starfa, margt fáránlegt sem fólk var
orðið svo vant að það sá það ekki.
Erna: Kynhlutverkin, fyrir-
vinnuhugtakið. — Þær náðu til
65