19. júní - 19.06.1980, Blaðsíða 7

Erna
Það er vegna þess að konur hafa
svo ólíka reynslu að baki og svo
gerólíkt líf miðað við það sem
karlar hafa. Bara það hvernig
þeirra líf er frábrugðið lífi karla
gerir það að þær koma með önnur
viðhorf. Það kæmu fleiri sjónarmið
inn í þjóðmálabaráttuna með fleiri
konum.
Rannveig: Ég er sammála þessu.
Þessi sjónarmið kvenna sem
kannski byggjast á þeim sjálfum og
því að þær eru konur, — þegar þau
sjónarmið koma fram i einhverju
niáli á móti sjónarmiðum karl-
mannanna, sem byggist á þeirra
feynslu, þá er kannski hægt að
Þnna þarna einhverja sameigin-
iega lausn á málinu, einhvern flöt
sem að þeir, eingöngu karlmenn,
hafa ekki komið auga á.
Soffía: Maður er miklu bundn-
ari við t. d. uppeldi og umönnun á
börnum og rekstur á heimili og
þetta gefur okkur ákveðna reynslu.
hg held að hún sé dýrmæt og að
hennar þurfi að gæta í ákvarðana-
biku. Enda bera ýmsar ákvarðanir
þess sannarlega merki að konurnar
hafa verið fjarstaddar.
Ðagbjört: Einmitt, ég held að
það skipti svo ógurlega miklu máli
Rannveig.
þegar menn eru að stjórna að þeir
skilji til hvers stjórnun á að leiða, og
að lielmingur þeirra sem eiga að
búa við þetta sé fjarstaddur þegar
verið er að ráða fram úr málunum
er auðvitað fáránlegt.
Rannveig: Hins vegar vil ég taka
það fram að þegar konur eru
komnar í pólitík eða kannski í
pólitískt starf þá finnst mér að þær
eigi ekki að fara inn með einhver
kvennamál á bakinu sem séu mál
kvenna. Mér finnst að þær þurfi að
komast upp að hliðinni á þeim
karlmönnum sem þær starfa með
og taka þátt í öllum ákvörðunum.
Þegar búið er að ná viðurkenning-
unni á að maður sé jafngildur þá
fyrst held ég að koma eigi með
málin sem maður myndi hafa vilj-
að.
Soffía: Ég er nú ekki alveg sam-
mála þessu. Ég held nefnilega að
við megum ekki vera feimnar við
þessi svokölluðu kvennamál. Þeim
hefur ekki reitt vel af undir forsjá
karlanna. Eg hcld að við verðum
að sinna þeim, og við þurfum ekki
endilega að vera að tileinka okkur
einhver sérstök og týpísk karlamál
til þess að sýna það að við séum
gjaldgengar í pólitískri baráttu.
Soffía.
Rannveig: Ég á fyrst og fremst við
að taka meiri þátt í öllu starfinu,
en ekki eingöngu að vera bundin af
einhverju, eins og þeir myndu
segja, dæmigerðu kvennamáli.
Erna: Ef við gætum skilgreint
hver þessi kvennamál eru?
Dagbjört: Það eru náttúrlega fé-
lagsmálin, barnaheimilismálin og
skólamálin.
Soffía: Það er í víðum skilningi
það sem við myndum kalla félags-
leg málefni. Og eitt og annað sem
miðar að því að breyta aðstöðu
kvenna í þjóðfélaginu. Þá erum við
komin inn fyrir heimilisrammann,
satt að segja.
Dagbjört: Finnst ykkur ekki að
afstaðan hafi breyst. Þegar farið
var að tala um að konur ættu að
taka meiri þátt í stjórnmálum var
almennt gengið út frá því fyrir
svona 10—15 árum að konur ættu
að ganga inn á sama grundvelli og
karlar: „Þið eigið ekki að vera að
hanga í kvennamálefnum,“ var
sagt. Þetta stafar kannski af því að
við finnum að okkur hefur ekkert
miðað. Kannski höfum við farið
vitlaust að.
Soffía: Eg hef aldrei verið sam-
mála þessu af því að mér finnst að
5