19. júní - 19.06.1980, Qupperneq 24

Þórunn
Sigurðardóttir.
Konur verða
að hafa kjark
í mars síðastliðnum gerðist sá
sögulegi atburður, að kona tók
ákvörðun um að gefa kost á sér til
framboðs við forsetakosningar
þær, er fram fara hinn 29. júní
næstkomandi. Var það Vigdís
Finnbogadóttir leikhússtjóri, sem
þannig varð fyrst kvenna á norð-
urhveli jarðar til að ryðja veginn
inn á enn eitt svið sem karlar hafa
einokað til þessa.
Af þessum sökum mun árið
1980 verða skráð á spjöld sögunn-
ar hér á landi sem annars staðar,
hver svo sem niðurstaða kosning-
anna kann að verða.
Kvenréttindafélag íslands, sem
frá upphafi hefur haft það mark-
mið að beita sér fyrir sókn kvenna
til jafnrar ábyrgðar í þjóðfélaginu,
ekki síður en fyrir auknum rétt-
indum þeim til handa, fagnaði
þessum áfanga og því til áréttingar
sendi formaður félagsins Vigdísi
Finnbogadóttur heillaskeyti það
sem birt er á næstu síðu.
Sú hefð hefur skapast í 19.
JÚNI að vekja athygli á því hverju
sinni, þegar konur ganga fram
fyrir skjöldu og fara nýjar slóðir.
Því kom blaðamaður að máli við
Vigdísi og lagði fyrir hana nokkrar
spurningar í tilefni framboðsins.
Hver var raun og veru ástæðan
fyrir því, að þú ákvaðst að gefa
kost á þér í forsetaframboð?
„Ég hef nú margsagt söguna af
skeytinu góða, sem sjómennirnir á
Vestfjörðum sendu mér, en að
sjálfsögðu lá meira að baki
ákvörðun minni en þetta skeyti.
Búið var að færa það í tal við mig
löngu áður en að þessari ákvörðun
kom, að ég kynni að eiga eitthvað
það í fórum mínum, sem komið
gæti embætti forseta íslands til
góða. Ég hafði því haft nægan tíma
til að hugsa málið. Þegar ég svo
fékk í hendur lista þeirra, sem vildu
hvetja mig til þátttöku í þessum
kosningum, reyndust þar nöfn svo
margra, sem ég met og dái fyrir að
rækta menningargarðinn í þjóðfé-
laginu, bæði til hugar og handar,
að mér fannst ég verða að gefa já-
kvætt svar.“
Áttir þú von á því, að þú fengir
strax svo mikinn meðbyr, sem
raun bar vitni?
„Það kom mér ekki á óvart, því
eins og ég hef þegar sagt, vissi ég,
að þessi byr var farinn að blása
hressilega, enda hefði ég ekki ráðist
í þetta ella.“
Hljótir þú kosningu, telur þú
þá, að það sé sigur fyrir breytt
viðhorf?
„A því leikur enginn vafi í mín-
um huga. Það hlýtur að hafa mikil
áhrif í þjóðfélaginu, ef til embættis
forseta Islands verður valin kona,
sem þar að auki er einhleyp, það er
að segja hefur ekki „einka“karl-
mann sér við hlið. Eg á nú engu að
síður marga að mér til ráðgjafar,
bæði karla og konur; þar á ég við
vini mína. Konur og karlar eru
nefnilega ekki endilega ein á báti,
þótt þau séu ekki í hjónabandi.
Sem betur fer eiga flestir vini, og ég
er svo lánsöm að eiga fjölbreyttan
hóp vina úr flestum þjóðfélags-
stéttum, með mjög mismunandi
skoðanir, og það er mér ómetan-
legt. Þegar fengist er við störf af
ýmsum toga, kynnist maður
margvíslegu fólki, og ég er enn að
eignast nýja vini.
Auk þess tel ég, að það gæti
brotið ríkjandi hefð varðandi skip-
un embættismanna hér á landi og
víðar, ef kona settist í forsetastól.
Færi svo, að ég hlyti kosningu,
Vigdís Finnbogadóttir.
22