19. júní - 19.06.1980, Síða 31

karlmenn voru meöumsækjendur
hennar. Hún hafði þá í fjölda ára
unnið hliðstæð störf við hliðstæða
stofnun, en enginn karlanna, sem
sóttu um starfið, höfðu nokkra
þekkingu á þeim störfum, sem þar
fóru fram. Þótti tveimur þáverandi
samstarfsmönnum hennar stór-
merkilegt að hún fengi starfið, þar
sem karlmenn voru meðal um-
sækjenda. „Og það á þínum aldri“
bætti annar þeirra við. Hún kvaðst
taka laun samkvæmt 17. launa-
flokki B.S.R.B. Það hefði hins veg-
ar verið merkilegt, að um það bil er
hún tók við starfinu, og það af
karlmanni, hefði starfið verið
endurmetið og það lækkað úr
skrifstofustjóraflokki IV í III flokk.
Hún kvaðst taka laun samkvæmt 17.
launaflokki B.S.R.B. Það hefði hins vegar
verið merkilegt, að um það bil er hún tók
við starfinu, og það af karlmanni, hcfði
starfið verið endurmetið og það lækkað úr
skrifstofustjóraflokki IV í III flokk.
Annað starfsfólk í stofnuninni
skiptist í hið hefðbundna mynstur.
Karlmenn væru mikið í 11. launa-
flokki en konur í 10., 8., og 7.
launaflokki. Hún kvaðst hafa gert
ítrekaðar tilraunir til þess að fá
launin í lægstu flokkunum hækk-
uð, en án árangurs. Á vinnustaðn-
um eru 7 menn undirmenn skrif-
stofustjórans, þar af tveir karl-
menn, en hún taldi ekki, að afstaða
sín til þeirra færi eftir kynferði
þeirra.
Snyrting ekki fyrir
karlmenn
Starfsfólk í fiskvinnslu
í Eyjafirði
Karlmaður: „Eg hef aldrei unnið
viö borð. Við karlmenn erum ekki
beðnir um það — og við mundum
aldrei biðja um að fá að vinna við
snyrtingu“.
Kvenmaður: „Karlmönnum finnst
það vera fyrir neðan sína virðingu
að skera og snyrta fisk. — þeim
finnst það einhvern veginn vera
allt önnur vinna en að vinna salt-
fisk eða skreið. Ekki það, að launin
eru þau sömu — þeim finnst það
bara ekki sæma karlmönnum að
snyrta“.
Karlmaður: „Nei, það er engin kona
verkstjóri í frystihúsinu, en við er-
um fjórir verkstjórar hér í salnum.
Það er hins vegar kona aðstoðar-
verkstjóri eða hefur verið í saltfisk-
verkuninni. Af hverju alltaf konur
við snyrtingu á fiski? Það hefur
skapast hefð í þessu. Eg veit ekki
hvort kvenfólkið er fljótara við
vinnuna. Karlmenn hafa frekar
stundað aðstoðarstörf í kringum
þetta, til dæmis við að bera þunga
hluti. Þó er sjálfsagt, þykir mér, að
hafa karlmenn í snyrtingu — Ég
hef séð gamla karla grípa í þetta,
en reyndar ekki unga karlmenn.
Kvenfólkið fer hærra en við karl-
mennirnir í launum“.
Konur láta bjóða
sér lægri laun
Deildarstjóri hjá opinberri
stofnun (kvk)
Hún er yfirmaður tuttugu
manna á vinnustað og sagði, að
þegar hún byrjaði hjá þessu fyrir-
tæki hefðu eingöngu konur starfað
í deild þeirri er hún veitir forstöðu.
Tveir karlmenn hefðu síðan hafið
þar störf. Hún kvaðst hafa góða
reynslu, hvað jafnréttismálin
áhrærir á sínum vinnustað. Hún
væri eina konan þar sem gegndi
deildarstjórastöðu. Starfslega séð
væi'u sömu kröfur gerðar til allra
deildarstjóranna, en hún kvaðst
verða að viöurkenna að yfirmaður
stofnunarinnar hefði tilhneigingu
til að sýna henni „séntilmann-
heit“. En hún lagði áherslu á, að
nákvæmlega sömu kröfur væru
gerðar til hennar og karlmann-
anna og þessi „séntilmannheit“
forstjórans birtust eingöngu varð-
andi smáatriði og hún taldi, að
uppeldi og viðhorf hans réðu
framkomu hans. Þetta taldi hún
hins vegar að myndi breytast um
leið og konum fjölgaði i æðri stöð-
um hjá fyrirtækjum.
Vinnumarkaðurinn og afstaða
fólks hefði breyst mjög mikið frá
því hún hóf störf utan heimilis fyrir
um 20 árum. Hún hefði hafið störf
hjá fyrirtæki þar sem ákaflega
skörp skil voru á milli „kvenna- og
karlastarfa“. Hún hefði siðar orðið
deildarstjóri hjá þeirri stofnun og
þá hefði hún stjórnað störfum
nokkurra karlmanna, sem undu
því misjafnlega. Þannig hefði orðið
að segja einum þeirra upp, vegna
þess að hann gat einfaldlega ekki
sætt sig við að kona væri yfirmað-
ur. Á þeim tíma hefði það tíðkast í
stofnuninni, að karlmenn hefðu
fasta yfirvinnu tvo tíma á dag en
konur einn tíma, en þessu hefði
tekist að breyta. Ennfremur að
kvenfólkinu hefði þarna verið
greitt samkvæmt launatöxtum, en
karlmenn verið 30-40% yfirborg-
aðir. Hún kvaðst hafa öruggar
heimildir fyrir því að eitt sinn hefði
verið gengið fram hjá sér við
stöðuhækkun og hefði ástæðan
einfaldlega verið sú, að hún væri á
barneignaraldri og þéss gæti vart
verið langt að bíða að hún þyrfti að
taka sér fæðingarorlof.
Hún kvaðst spá því, miðað við
óbreytt atvinnuástand, að konum
myndi fjölga í stjórnunarstörfum
hjá hinu opinbera, þ.e. ekki í æðstu
stjórn en sem deildarstjórar og þess
háttar. Hún ætti hins vegar ekki
von á sömu þróun hjá einkafyrir-
tækjum og ástæðan væri einfald-
lega sú, að konur létu bjóða sér
lægri laun. Sambærileg störf hjá
hinu opinbera væru lægra launuð
en hjá einkaaðilum og konur yrðu
undir i samkeppninni um þau störf
og ættu því greiðari aðgang að
störfum hjá ríkinu. Konurnar
29