19. júní - 19.06.1980, Síða 39

dagvistarheimilum Reykjavíkur-
borgar. Hann tjáði 19. júni, að
mikil þörf væri fyrir karlmanns-
ímyndina á barnaheimilum, allra
tegunda. ,,Það vantar svo til al-
gjörlega karlmannsímyndina inn i
lif allt of margra barna. Þau koma
að morgni á dagvistarheimilin og
þú heyrir setningar eins og: „Pabbi
er alltaf að vinna“ og ,,pabbi kem-
ur aldrei að ná í mig“ — Skiljan-
legt? Pabbarnir hafa of mikið að
gera og þegar mæðurnar eru ein-
hleypar og þegar þær giftu vinna
úti, jafnvel í eftirvinnu. — Hverjir
sjá þá um börnin? — Yfirleitt
kvenpersónur.
Það er ekki það að fóstrur hafi
verið að kvarta. Eg vann sem fóstra
— þ. e. fóstri — í nokkra mánuði í
leikskóla og þá fékk ég góða
reynslu. Erfitt? Já, oft á tíðum.
Fyrst í stað héngu stúlkubörnin
utan í mér, héldu mig pabbann, en
þegar þau náði 5 ára aldrinum og
þaðan af eldri, þá voru það strák-
arnir. Fótboltinn maður, hvað
annað? Hlutverkaskiptingin lætur
ekki á sér standa.“
Sigmar sagði, að sér hefði fund-
ist mjög gaman að fylgjast með
störfum Erlings, enda væri hann
sérstakur persónuleiki. „Eg hef
aldrei séð karlmann vera eins blíð-
an við börn, enda dáðu þau hann,
okkur vantar fleiri eins og hann.“
Erling fór hjá sér við þessi ummæli
og enn þá meira, er Sjöfn tók undir
ummælin og lagði áherzlu á orð sín
og sagði: „Við söknum hans öll.“
— Þú sagðir Sigmar að karl-
mannsímyndina skorti tilfinnan-
lega hjá börnunum. Hvað er til
ráða?
„Það má benda á tvo þætti, sem
eru Þrándur í Götu fyrir því, að
fleiri karlmenn sæki í að gæta
barna á þessum vettvangi. í fyrsta
lagi eru það launakjörin og í öðru
lagi uppeldisáhrifin. Vonandi
breytist það til jafnaðar við önnur
störf,“ sagði hann í lokin.
Við spurðum Erling hvað hann
hyggði á í framtíðinni.
„Allavega er ég ákveðinn í að
verða ekki fyrsta fóstra á Islandi.
Eg var á uppeldisbraut í fjölbraut-
arskólanum, en er nú kominn á fé-
lagsfræðibraut. Hvað ég ætla mér?
Eg er ekki á móti sams konar starfi
og Sigmar er í,“ sagði hann. Og ég
er sammála honum um það, að
börn alast upp í þjóðfélagi beggja
kynjanna og því ekki að gera þeim
það skiljanlegt að veröldin byggir á
þvi?“
„Fer Erling þá líka?“ sögðu tvö
lítil börn vondauf, er undirrituð
spurði þau um réttu leiðina út úr
húsinu.
„Svona gerum við“ .. . Strákarnir sögðu
þeim Sigmari, t. v. og Erling t. h. til um upp-
gröftinn. Eina vandamálið var, hvort holan
sem myndaðist væri skipaskurður eða
„bara hola“, eins og einn krakkinn benti
réttilega á ...
37