19. júní - 19.06.1980, Síða 45

ungi 11. júlí 1911.
Mörg eru árin liðin síðan þá,
mörg orð hafa fallið og heitar um-
ræður orðið um menntun, stöðu og
störf kvenna í okkar ágæta þjóðfé-
lagi. Breytt og jákvæð viðhorf hafa
svift fordómahulu fortíðarinnar frá
augum flestra. Nú á árinu 1980
hefur fyrsta íslenzka konan tekið
við embætti sýslumanns, og þá
hafði hún nýlega „haft náttúrleg
forföll“, er hún eignaðist annað
barn sitt. Hinn nýskipaði embætt-
ismaður er Hjördís Björk Hákon-
ardóttir, sýslumaður Stranda-
manna.
Blaðamaður 19. júni hringdi
norður á Hólmavík á dögunum;
ekki var um annað að ræða vegna
fjarlægðar, en taka tæknina í sínar
hendur og fara fram á viðtal við
sýslumann í gegnum línur og tól.
Að sjálfsögðu var fyrsta spurn-
ingin um nýja starfið og hvernig
það líkaði?
„Mér líkar það alveg ljómandi
vel,“ svaraði Hjördís, „þrátt fyrir
slæma aðstöðu, sem hlýst af því að
tækjabúnaður hér er lítill sem
enginn, en hvað starfið sjálft varð-
ar, hefur ekkert komið mér á
óvart.“
— I hverju er starf sýslu-
manns fólgið?
„Starfið er margbrotið. Sýslu-
maður fer með stjórn lögreglumála
í sýslunni, og allt sem því viðkentur
t. d. útgáfa öku- og byssuleyfa,
jafnframt dómarastarf. Sakamálin
eru mest áberandi, þar eð flest
einkamál eru rekin í Reykjavík,
uppboðsmál aftur fá, því fólk hér
er skilvíst. í nafni embættisins er ég
innheimtumaður ríkissjóðs, hef
umboð fyrir sjúkrasamlag á staðn-
um, sé um þinglýsingar, firma-
skrár, bílaskrár og fleira mætti upp
telja.“
— Þá er það spurningin um
menntun og fyrri störf?
„Ég lauk embættisprófi frá
lagadeild Háskóla íslands haustið
1971, hélt þá utan og las réttar-
heimspeki í Oxford og vann þar að
ritgerð um fóstureyðingar. Eftir
heimkomuna vann ég um skeið
sem fulltrúi bæjarfógeta Kópavogs
og síðar um eins árs skeið hjá bæj-
arfógeta Hafnarfjarðar. Árið 1975
fór ég til starfa hjá Borgardómi
Reykjavíkur, og vann þar í tvö ár,
þar til ég fékk leyfi og hélt enn utan
til náms, að þessu sinni til Banda-
rikjanna. Þar tók ég upp þráðinn
aftur með réttarheimspekina, þar
sem frá var horfið í Oxford. Lauk
síðan M. A prófi við Rutgers Uni-
versity vorið 1979.“
— Hvers vegna sóttir þú um
sýslumannsstarf í Strandasýslu?
„Ég hef lengi haft áhuga á þessu
starfi, tel að það verði góð reynsla,
þar sem það er fjölbreytilegt. Þetta
er mikil breyting frá fyrri vinnu í
Borgardómi, sem var nokkuð ein-
hæf.
Mín skoðun er, að það sé hollara
að skipta um atvinnu með vissu
millibili, vegna þess að því lengur
sem maður er í föstu starfi hættir
viðkomandi til að sljóvgast gagn-
vart viðfangsefnum — þó kostir
séu einnig fyrir hendi að vera lengi
í sama starfi og þjálfast betur á
einu ákveðnu afmörkuðu sviði, en
ég held nú samt að maður verði
leiður á að vinna alltaf svipað verk
og þá kemur J^að niður á viðfangs-
efninu. Fyrir einstaklinginn er
hollara að breyta til, þjálfa sig á
fleiri sviðum, og oft, að nýtt fólk
hristi upp í gamla skipulaginu,
kippi í lag því sem aðrir hafa
dofnað fyrir.“
— Hafa fleiri konur sótt um
sýslumannsembætti, þér vitan-
lega?
„Ég veit aðeins til þess, að þegar
ég sótti um þetta embætti var
önnur kona meðal umsækjanda.“
— Hvað verður í framtíðinni?
„Nú mér líður vel þessa dagana,
enginn ferðahugur í mér, enda ný-
komin hingað norður. Hér er fal-
legt og friðsælt, sem ég borgar-
barnið, kann vel að meta. Á þessari
stundu kvíði ég ekki vistinni með
Strandafólki. En þú gætir spurt
aftur eftir tvö til þrjú ár.“
Orð þingmannsins í sölum al-
Jningis forðum, að hverri konu væri
ofætlun að vera sýslumaður heyra
fortíðinni til — það hefur Hjördís
Björk Hákonardóttir i hyggju að
afsanna, fyrst kvenna á fslandi.
Þórunn Gestsdóttir.
Engir fordómar
Framh. af bls. 39.
væru karlmenn tiltölulega mun
færri innan hjúkrunarfræðinga-
stéttarinnar, en í nágrannalönd-
unum, eins og til dæmis Noregi,
SvíJ^jóð og Bretlandi. Hann kvaðst
hins vegar ekki kunnugur Jwí hver
launakjör Jteirra væru miðað við
aðra launjtega í Jjessum löndum.
Það hefur stundum verið bent á
Jaað, að karlmenn sem kæmu inn í
störf sem kvenmenn hefðu lengi
setið einar að, væru mjög fljótlega
valdir til forystu i samtökum innan
viðkomandi starfsstéttar. Jón var
Jtvi að lokum spurður að þvi hvort
Jteir fáu karlmenn sem væru i
Hjúkrunarfélagi Islands, væru J:>ar
í fyrirsvari. Hann kvaðst ekki vita
til þess, að neinn karlmaður væri
nú í stjórn þess félags, en einhverjir
heföu verið Jtað á umliðnum árum.
Sjálfur kvaðst Jón taka virkan þátt
í Hjúkrunarnemafélaginu. Það
vildi nú svo til að stjórn félagsins
væri nú mcðal annars skipuð
helmingnum af þeim karlmönnum
sem stunduðu nám við skólann þ.
e. tveimur. Að sinum dómi væri
stjórnin skipuð einstaklingum, sem
hefðu sýnt áhuga á að starfa að
málefnum hjúkrunarnema. Ein-
staklingar væru því kjörnir í
stjórnina með hliðsjón af þessu en
ekki kynferði sínu.
43