19. júní - 19.06.2001, Side 34

Fdrdómar femínista
Bréf til blaðsins
Ég er femínisti.
Ég er fertug kona í áhrifastöðu.
Mér finnst mikið skorta á jafnrétti kynjanna
og hef unnið ötullega að bættum hag kvenna.
Ég er með sílíkonbrjóst.
Eftir að ég átti börnin varð ég mjög óánægð með brjóstin á mér. Þau höfðu alltaf
verið falleg þótt ekki væru þau stór. Nú voru þau flöt og þunn. Ég fór til lýtalæk-
nis um þrítugt og lýsti óánægju minni. Hann sagði mér að þetta væru viðbrigði
eftir að hafa verið með þrýstin brjóst full af mjólk og ég myndi venjast þessu. Ég
vandist því hins vegar ekki og næstum áratug síðar mætti ég aftur og óskaði eftir
að fá sílíkonpúða í brjóstin.
Það eru liðin tvö ár og ég hef aldrei séð eftir þessu. Mér finnst vaxtarlag mitt
fallegra, ég samsvara mér betur og mér líður mjög vel. Mér finnst kynlífið ennþá
ánægjulegra - það var gott fyrir - og ég vil ítreka það að eiginmaður minn latti
mig en hvatti ekki til að fara í þessa aðgerð. Ég ákvað það alveg sjálf og hann
hafði áhyggjur af þessu meðan á því stóð. Enginn tók eftir breytingu á mér, en ég
naut hennar sjálf. Ég nota b-skálar og brjóstin eru alveg eölileg viðkomu og útlits.
Ég skrifa þennan pistil ekki undir nafni, bæði vegna þess að þetta er ennþá
feimnismál og umfram allt einkamál mitt og þeirra hundruða (ef ekki þúsunda)
íslenskra kvenna sem þegar hafa farið í svona aðgerð. Önnur ástæða fyrir því
að ég skrifa ekki undir nafni er að stallsystur mínar, sérstaklega þær sem telja
sig femínista, fordæma fegrunaraðgerðir harkalega. Þær fullyrða að konur séu
með þeím að láta undan staðlaðri fegurðarímynd. Það er rétt, en konur og
karlar láta sífellt stjórnast af fegurðarímynd sem í daglegu tali kallast tíska. En
hvar draga femínistarnir mörkin? Ég sé ekki betur en þessar konur séu flestar
ef ekki allar með strípur eða litaö hár (oftar þó rautt en Ijóst ef þær eru hörku
kvenréttindakonur), í tískufötum og málaðar (framan. Einu sinni, fyrir ekki svo
ýkja löngu, voru konur fordæmdar ef þær lituðu
á sér hárið, jafnvel kallaðar mellur. Nú lita allar
konur á sér hárið ef þeim sýnist svo - sem betur
fer. Og mér er spurn: „Mega" kvenréttinda-
konur kannski ekki nota hrukkukrem? Skyldu ;
þær „mega" nota aðskotahluti eins og linsur I
stað gleraugna? „Mega" þær láta fjarlægja
æðahnúta með aðgerð?
Hvaða stöðluðu ímynd þarf maður að uppfylla
til að vera ekta femínisti í augum annarra
femínista? Eitt get ég bent á varðandi það:
Maður má alls ekki játa að hafa skemmt sér á
Hellisbúanum. Ég skemmti mér vel og skellihló
mestallan tímann og miðað við fjölda sýninga
virðist mér flestir (slendingar hafa gert hið
sama. En ég hef heyrt fjölmargar kvenréttinda-
konur lýsa því yfir, meira að segja I fjölmiðlum,
að þær hafi alls ekki getað skemmt sér á því
stykki af því það hafi verið svo niðurlægjandi
fyrir konur - ímynd kvenhlutverksins ( því verki
sé úrelt og stöðluð. Hvað með ímynd karlhlut-
verksins í Hellisbúanum? Þetta var grín! En
sönnum femínistum stökk ekki bros. Mér finnst
viðhorf femínistanna til Hellisbúans sambæri-
legt öllu uppeldiskjaftæðinu um að Tommi og
Jenni séu svo ofbeldishneigðir að börn megi
ekki að horfa á þá. Sumir taka sig svo óskap-
lega alvarlega.
Femínistar, það er ekki nýtt að konur vilji hafa
falleg brjóst. Brjóstin hafa ávallt skipt konur
máli. Hvernig var tískan á Viktoríutímanum
þegar brjóstunum var nánast ýtt upp úr kjólu-
num? Við getum ekki bara kennt körlum um að
hafa upphafið brjóst sem kyntákn. Við höfum
sjálfar gert það frá ómunatíð og það er eðlis-
lægt. Það sem er nýtt núna er tækni sem gerir
öllum konum kleift að hafa falleg brjóst og njóta
þess sjálfar. Það eru verstu fordómarnir að
halda sjálfan sigfordómalausan. Við skulum því
ekki fordæma aörar konur nema líta fyrst í eigin
barm...