19. júní - 19.06.2001, Blaðsíða 48

Ólöf: Já, við lentum í því að stofan brann í ársbyrjun 1998. Við vorum með
mörg, stór og mjög áhugaverð verkefni í gangi en bruninn setti starfsemina gjör-
samlega úr skorðum. Þetta kostaði mikla og langa baráttu. Við vorum tölvulaus,
húsnæðislaus og án allra okkar hluta vikum saman. Við fluttum milli fundarsala
hjá velviljuðum fyrirtækjum fjórum sinnum á fimm vikum. Við vorum fulltryggð
en í augum tryggingarfélagsins vorum við trúlega ómerkilegur kvendútlvinnu-
staður sem hvorki þurfti tæki né húsnæði. Án tölva vinnur engin auglýsinga-
stofa, ekki heldur þótt henni sé stjórnað af konum. Þetta er eins og atvinnubíl-
stjóri hefði engan bíl til að vinna á, það er einfaldlega ekki hægt. Við þurftum að
berjast fyrir hverju tæki og hverri krónu. í það heila tók þetta rúmlega tvö ár.
Ragnheiður: Það er hins vegar ótrúlegt að hugsa til þess að við skyldum ekki
missa einn einasta starfsmann á meðan þessi ósköp gengu yfir. Erfiðleikarnir
þjöppuðu bara mannskapnum saman og allir virtust ákveðnir f að standa
erfiðleikana af sér. Það var líkt og fólk hefði ekki tíma til að meta áfallið sem það
hafði orðiö fyrir. Áhrifin komu fyrst í Ijós ári síðar.
Ólöf: Það er í raun kraftaverk hvað þetta gekk miðað við þau frumstæðu skilyrði
sem við þurftum að vinna við.
Hvarflaði það aldrel að ykkur að loka fyrirtækinu á þessum tímapunkti og fara að
vinna aftur hjá öðrum aðilum?
Ragnheiður: Nei, í raun ekki. Við vorum allan tímann harðákveðnar í að láta
ekki deigan síga þótt þetta hafi vissulega sett stórt strik í reikninginn.
Ólöf: Þótt ástandið tæki vissulega kraft frá okkur vorum við sammála um læra
af þessari reynslu og standa enn sterkari á eftir. Þegar upp er staðið hefur það
tekist. Mikilsvert er að við héldum meirihluta viðskiptavinanna sem sýnir að þeir
misstu aldrei trúna á okkur.
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Hvernig hafa menn tekið því að stofan sé með konur í forystu?
Ólöf: Við erum tvær konur og einn karl sem eigum stofuna núna. Þar að auki
höfum við nú styrkt jafnvægiö í forystunni með því að ráða karlframkvæmda-
stjóra á viðskiptasviðið. Kynin eru ólík, með ólíkar aðferðir og áherslur. Ég tel
æskilegt að vinnustaður af þessu tagi sé blandaður með tilliti til kyns, aldurs,
reynslu og þekkingar og reyndar fleira. Ég tel að þannig séum við vænlegri til
árangurs og þjónum betur fjölbreyttum markmiðum viðskiptavina.
Ragnheiður: Samt sem áður er enn talað um stelpurnar á Hér og Nú þótt hér
starfi auðvitað líka karlar og stundum hafi þeir verið í meirihluta.
Hafið þið fundið fyrir því að konur í stjórnunarstöðum leiti mikið til ykkar?
Ólöf: Flestir viðskiptavina okkar eru karlmenn. Ætli það sé ekki í samræmi við
þversniöiö í atvinnulifinu. Karlar í stjórnunarstööum eru auðvitað miklu fleiri en
konur.
Hefur Hér og Nú komið eitthvað nálægt jafnréttismálum?
Ólöf: Já, við höfum alltaf verið tilbúin til að Ijá jafnréttisbaráttunni krafta okkar.
Þekktasta verkefni okkar í þeim efnum er trúlega herferðin um aukinn hlut
kvenna í stjórnmálum fyrir síðustu alþingiskosningar. Þverpólitísk nefnd skipuð
af félagsmálaráðherra fékk okkur til liðs við sig. Það var verulega ögrandi
verkefni og gaman að takast á við. Með litlu fjármagni var okkur ætlað að ná
stórum árangri. Það var vissulega mikið í húfi eins og oft í okkar vinnu. Víð
lögðum mikla vinnu í verkið, auðvitað langt umfram það sem hægt var að
46
J