Fréttablaðið - 03.12.2010, Blaðsíða 22

22 3. desember 2010 FÖSTUDAGUR
er vinstri sinnaður en ég tel mig vera hægra
megin. Hann er mjög trúaður en ég er gjör-
samlega trúlaus. Hann er á móti Evrópusam-
bandinu en ég er það ekki. En þó við séum
ósammála um margt þá er hann besti vinur
minn. Það hvað við erum ólíkir hjálpar okkur
líka í þættinum því við setjumst bara niður,
jafnvel óundirbúnir, og þá verður til eitthvað
kemistrí. Það er algjör draumur að fá að gera
þennan þátt. Í mínum huga er þetta nánast
annað rokkstjörnumeik.“
Með þátt á ÍNN
Frosti er einnig farinn að færa sig yfir á aðra
miðla því hann heldur úti þættinum Undir
feldi sem fjallar um Evrópusambandið. „Við
Heimir Hannesson, sem gerir þennan þátt
með mér, vorum sammála um að ESB-umræð-
an væri á skelfilega lágu plani og okkur lang-
aði til þess að leggja okkar lóð á vogaskálarn-
ar til að bæta úr því. Í rauninni hefur engin
umræða verið um Evrópusambandið á Íslandi
og ef hún hefur átt sér stað hafa það einung-
is verið reyksprengjur sem eru notaðar til
að þyrla upp ryki í augun á fólki. Það er ekki
verið að tala um kosti eða galla aðildar held-
ur einhver algjör aukaatriði. Samt er þetta
stærsta hagsmunamál Íslands frá stofnun lýð-
veldisins. Það er fínt að fá aðstöðu á ÍNN til að
gera þennan þátt og svo er hann líka aðgengi-
legur á netinu. Þetta þjónar algjörlega hug-
sjónum okkar Heimis.“
En vill Frosti að Ísland gangi í ESB? „Ég
hef ekki alveg tekið afstöðu til þess og mun
aldrei gera það fyrr en samningurinn er kom-
inn á borðið. En Íslendingar þurfa alvarlega
að hugsa breytingar á stjórnkerfinu og stjórn-
arháttum. Og við þurfum líka að taka upp
nýjan gjaldmiðil, það er kristaltært. Það getur
verið að krónan sé að vinna aðeins með okkur
núna en það er ekki séns að hún geti gagn-
ast okkur til framtíðar. Ég ætla ekki að búa í
þessu landi ef krónan á að fylgja okkur næstu
þrjátíu árin. Evran er nærtækust af mörgum
ástæðum, meðal annars út af því að mest af
utanríkisviðskiptum okkar er í evrum og svo
eru þjóðirnar í Evrópu sögulegir og menning-
arlegir nágrannar okkar. Ég hef því ekki séð
neitt ennþá sem kollvarpar þeirri hugmynd að
við getum gengið í Evrópusambandið. En sem
fyrr segir kemur það ekki í ljós fyrr en samn-
ingurinn er á borðinu.“
Tónlistargyðjan ekki horfin
Frosti klárar BA-gráðuna í stjórnmálafræði
í vor og hyggur á frekara nám. „Það kemur
bara í ljós á næstunni hvað ég geri. Ég nenni
ekki að ákveða það langt fram í tímann. Ég
er enn þokkalega ungur og á eftir að upplifa
margt áður en ég fer að skjóta niður rótum
og setjast í háhelgan stein. Draumurinn er
að fara eitthvert erlendis með kærustunni,
í meira nám og taka inn strauma frá ólíkum
stöðum.“
Hvað með gítarleikarann Frosta. Er hann
dauður? „Nei, nei. Ég hef alltaf rosalega
gaman af að hlusta og semja músík. Undan-
farið hef ég bara verið á fullu í öðru. Tón-
listargyðjan hefur því ekki fengið nægilega
athygli en mig grunar að um leið og það fer
að hægjast um hjá mér þá gæti ég tekið upp
gítarinn á ný.“
Frosti ber þess glöggt merki að hann hafi
verið í rokkhljómsveit. Viðhorfið, fasið og ekki
síst tattúveraðir handleggir bera þess glöggt
vitni. Af öllu því sem hann hefur reynt er ekk-
ert sem hann sér eftir? „Nei, ég held ég geti
alveg fullyrt það strax. Ef svo væri er það ekki
þess virði að pæla í. Ég get alltaf bætt mig og
er alltaf að þroskast en einhver bernskubrek
verða aldrei neitt meira en það.“
S
amstarf okkar fimmmenning-
anna var eiginlega komið í þrot
löngu áður ég og Bassafantur-
inn hættum. Eftir á að hyggja
byrjuðu hlutirnir að ganga illa
um leið og þeir byrjuðu að ganga
vel,“ segir Frosti Logason, fyrrverandi gít-
arleikari rokksveitarinnar Mínuss og einn
umsjónarmanna útvarpsþáttarins Harma-
geddon á X-inu.
Frosti sagði skilið við félaga sína í Mínus
þegar frægðarsól sveitarinnar skein sem
hæst. Sveitin vann Músíktilraunir árið 1999
og gaf í kjölfarið út plötuna Jesus Christ
Bobby sem var vel tekið af breska rokktíma-
ritinu Kerrang. Þegar platan Halldór Laxness
kom út árið 2003 má segja að sveitin hafi sleg-
ið í gegn, hún fékk fimm stjörnur í Kerrang og
vakti gríðarlega athygli erlendis.
„Við vorum að vinna með einu plötufyrir-
tæki í Bandaríkjunum, einu í Bretlandi og
einu hérna á Íslandi. Það var mikið að gerast
hjá okkur og fullt af fólki að vinna í kringum
okkur sem í sumum tilfellum sáði kannski ein-
hverjum fræjum sundurlyndis. Ég segi ekki
að þetta hafi verið eins og grískur harmleikur
en það fór kannski að blossa upp tortryggni og
öfundsýki á milli okkar þegar hlutirnir fóru
að ganga vel en samt ekki nógu vel,“ segir
Frosti.
„Halldór Laxness varð einhvers konar
bomba í Bretlandi. Við fengum ótrúlega
mikið að gera og túruðum út um
allt – þarna rættist í raun draumur
sérhvers drengs. En það gerðist svo
mikið hjá okkur á skömmum tíma,
hver tónleikaferð átti sína sögu með
sínum hápunktum og lágpunkt-
um. Það var óneitanlega lýjandi og
reyndi mjög á vináttuna. Þetta var
mikil samvera og menn fóru að pirra
sig hver á öðrum.“
Rússibanareið
Frosti segir að tímabilið á eftir hafa
verið eins konar rússíbanareið – í
garð hafi gengið gríðarlega skemmti-
legur tími en um leið hafi stundum
allt verið á suðupunkti innan sveit-
arinnar. „Þegar við tókum svo upp
næstu plötu, The Great Northern
Whale Kill, var sambandið orðið
nokkuð slitið. Menn hittust nánast
eingöngu þegar þurfti að taka nauð-
synlegar æfingar eða spila á tónleik-
um. Samverustundir þess utan voru
orðnar ansi fáar. Eftir að platan kom
út heyrði ég í raun ekkert í strákun-
um í nokkra mánuði og fór bara að
hugsa um aðra hluti. Skoðaði hvaða
nám ég vildi fara í og svoleiðis.
Þegar við síðan loks hittumst
aftur til að ræða málin lagði ég það
til að við myndum bara setja sveit-
ina í algert salt. Mér datt í hug að þannig
gæti áhuginn kannski kviknað aftur seinna
meir og við gætum séð til með framhaldið.
Það vildu hinir hljómsveitarmeðlimirnir hins
vegar ekki.“
Niðurstaðan varð því sú að Frosti og Þröst-
ur bassaleikari yfirgáfu sveitina. „Þá var ég
líka búinn að innrita mig í háskólann og hafði
að einhverju öðru að snúa. Ég fann að það
væri fínt að ljúka þessum kafla þarna.“
Frosti segir að þó að á ýmsu hafi gengið hjá
sveitinni hafi það ekki verið neitt drama þegar
hann hætti. „Við höfum oft tekist á en við slóg-
umst ekki í þetta skiptið,“ segir hann og hlær.
„Ég held að það sé annars eðlilegt að það sjóði
upp úr hjá svona kraftmiklum ungum mönn-
um. Það gerðist líka oft. Öll þessi nærvera, í
allan þennan tíma, í litlum sveittum rútum.
Það var samt allt í lagi. Við elskuðumst og höt-
uðumst eins og bræður.“
Voru bannaðir í Hafnarfirði
Margar sögur fóru á kreik um sveitina, ekki
síst eftir að hljómsveitarmeðlimir töluðu held-
ur frjálslega um eiturlyf og fóru niðrandi
orðum um konur í viðtali við erlent tímarit.
„Við vorum í viðtali við eitthvert erlent blað
og vorum beðnir að nefna tólf staði í Reykja-
vík og hvers vegna þeir væru áhugaverðir. Við
töluðum meðal annars um Bæjarins bestu og
sögðum að þar væru bestu pylsurnar og þess
háttar. Síðan þegar einhver nefndi skemmti-
staðinn Vegamót, sem mér fannst ekki alveg
nógu kúl að tengja Mínus við, þá greip ég fram
í og sagði að þar gætu menn fengið tott fyrir
línu af kóki. Þetta var nú sett fram í gríni en
þegar blaðið kom út tóku íslenskir fjölmiðl-
ar þetta upp. Máni [samstarfsmaður Frosta á
X-inu og fyrrverandi umboðsmaður Mínuss]
ákvað að nýta sér þetta mál út í ystu æsar.
Hann blés þetta mál eiginlega út frekar en
hitt. Þetta var eiginlega bara grín sem vatt
svona upp á sig. Í kjölfarið var okkur meðal
annars bannað að spila í nokkrum grunnskól-
um landsins,“ segir Frosti.
Sneri sér að stjórnmálum
Þegar Frosti hætti í Mínus tók stjórnmála-
fræðin í Háskóla Íslands við en hann hafði
alltaf haft ákveðinn áhuga á stjórnmálum.
„Pólitík er bara blanda af hugsjónum og hags-
munum. Þegar ég keypti mér svo fyrstu íbúð-
ina árið 2006 fóru hlutir eins og verðtrygging
og skattar allt í einu að skipta máli og þá fór
þessi áhugi að vinda upp á sig.“
Það er óhætt að segja að Frosti hafi tekið
stjórnmálafræðina með trompi. Hann tekur
virkan þátt í félagslífinu, var um skeið for-
maður Politicu, félags stjórn-
málafræðinema, og bauð sig
fram í stúdentapólitíkinni.
„Ég var töluvert eldri en hinir
krakkarnir í stjórnmálafræð-
inni og þekkti engan þarna. Ég
taldi því gott að kynnast öllum
nemendunum til að halda í við
námið og til að geta skipst á
glósum, þetta voru svona prakt-
ísk hagsmunaatriði fyrir mig,“
segir Frosti og hlær. „Þegar ég
var settur á lista hjá Vöku var ég
í raun bara að þreifa fyrir mér
og sjá hvernig stúdentapólitíkin
virkaði. Ég komst fljótlega að því
að hún er alveg jafn viðbjóðsleg
og pólitíkin er á Alþingi. Sama
sandkassa- og Morfísstemning-
in. Menn eru ekki ósammála um
neitt sem máli skiptir, eru bara
hver í sínu liðinu til þess að ríf-
ast um það, að því er virðist, hver
eigi að stjórna.“
Hefði kosið Vilmund
Frosti kemur úr Garðabæ, vígi
Sjálfstæðisflokksins, og bauð sig
fram fyrir Vöku, félag lýðræðis-
sinnaðra stúdenta. Það liggur
því beinast við að spyrja hvort
hann sé hægri sinnaður. „Ég er
frjálslyndur og aðeins hægra megin við miðju
jú. Ég vil sem minnst ríkisafskipti en viður-
kenni þó að þau eru nauðsynleg á ákveðnum
stöðum. Minn guðfaðir í pólitík er ábyggilega
Vilmundur Gylfason. Ef hann væri á lífi og
í framboði í dag myndi ég ábyggilega styðja
þann flokk. Ég get hins vegar ekki stutt Sjálf-
stæðisflokkinn í dag. Það er ekki fræðilegur
möguleiki. Það er talað um að flokkurinn sé
að berjast fyrir einstaklingsfrelsi en í raun
er þetta bara hagsmunaklíka í sinni grófustu
mynd. Þetta er rótgróin spillt hagsmunaklíka
sem verður mjög erfitt að breyta og býst ekki
við að það sé hægt að bjarga honum. Frekar
þurfum við annan hægriflokk.“
Annað rokkstjörnumeik
Frosti heldur úti útvarpsþættinum Harma-
geddon með Þorkeli Mána Péturssyni sem er
hans besti vinur og fyrrverandi umboðsmaður
Mínuss. Máni er afar vinstrisinnaður, stofn-
aði meðal annars Búrhval, félag ungs Alþýðu-
bandalagsfólks í Garðabæ. Nafngiftin var til
komin vegna þess að búrhvalir eru einu dýrin
sem éta kolkrabba.
„Máni er ólíkur mér að mörgu leyti. Hann
Sneri baki við rokkdraumnum
Kristján Frosti Logason var gítarleikari í rokkhljómsveitinni Mínus en hætti þegar sveitin var á barmi heimsfrægðar. Í samtali við
Fréttablaðið segir hann frá því af hverju hann hætti í rokkinu og skipti yfir í stjórnmálafræði, föðurmissinum og besta vininum.
Frosti var 22 ára þegar hann missti föður sinn í bílslysi í janúar árið 2001. Hann segir að það hafi
haft töluverð áhrif á hann. „Það var mikið sjokk þegar það gerðist. Ég upplifði mig náttúrulega
bara enn þá sem einhvern strákgutta á þeim tíma og mér fannst pabbi vera svona æðri vera sem
ég hélt að yrði alltaf til staðar. Það var því mjög undarlegt þegar honum var kippt í burtu einn
morguninn. Það var mikið sjokk og ég lamaðist í stuttan tíma á eftir. Tíminn vinnur samt bara með
manni í svona tilfellum og svona lífsreynsla getur hert mann. Eftir standa svo bara góðar minningar
og ég er þakklátur fyrir að hafa átt góðan föður sem lagði sig fram við að leggja mér lífsreglurnar.”
Missti pabba sinn 22 ára
Kristján
Hjálmarsson
kristjan@frettabladid.is
FÖSTUDAGSVIÐTALIÐföstudagu
r Kristján Frosti Logason, útvarpsmaður og fyrrverandi gítarleikari í Mínus
ROKKARINN Samband þeirra Mínusliða
er ekki mikið í dag. „Við erum ekkert
að hringjast á eða eitthvað þannig. Við
eigum ekki margt sameiginlegt. Ég hef
allt önnur áhugamál en þeir. En það er
enginn óvinskapur og við hittumst bara
þegar við hittumst,“ segir Frosti.
FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Ég segi ekki
að þetta hafi
verið eins
og grískur
harmleikur
en það fór
kannski að
blossa upp
tortryggni og
öfundsýki á
milli okkar…