Fréttablaðið - 03.12.2010, Side 58

10 •
En platan segir sögu, er það ekki?
Arnór:
Jú, í rauninni. Tóti er auðvitað með
ákveðnar hugmyndir um þema hvers
lags. Varðandi textana þá var eitt
markmið hjá mér, ég hef engum
sagt þetta, en hvert einasta lag átti
að fokka mér upp andlega. Þetta er
aðallega tekið frá því tímabili þegar
ég flutti til Íslands árið 2006 eftir að
ég missti pabba minn úr krabbameini.
Ég talaði ógeðslega slæma íslensku,
og ég geri það enn, en ég var miklu
verri þá. Það var skrýtið tímabil og
ekki gott, og allir textarnir eru undir
áhrifum frá því.
Ertu að upplifa þetta tímabil jafn
sterkt þegar þið flytjið lögin á tónleik-
um eða skánar það með tímanum?
Arnór:
Það fer bara í hringi og heldur áfram.
Og það er aðalspurning plötunnar.
Hvenær fer maður út úr þessu? Sér-
staklega hafa akústik-tónleikarnir
okkar verið erfiðir. Eins og t.d. með
lagið Eyes of a Cloud Catcher. Það
lag fjallar um augnablikið þegar við
vorum að kveðja pabba minn eld-
snemma um morguninn þegar hann
dó heima hjá okkur. Þegar við tökum
lagið akústik breytist það og textinn
kemur sterkari í gegn og mér finnst
ennþá erfitt að syngja það.
Heldurðu að það að syngja lögin aftur
og aftur muni hjálpa þér á endanum
að takast á við þennan atburð eða
gæti þetta jafnvel seinkað því að þú
náir andlegum bata?
Arnór:
Það er virkilega góð spurning. Fyrst
var ég á því að þetta yrði bara þerapía
fyrir mig og að það gæti ekki verið
óhollt að horfast í augu við þetta.
En ég var að velta því fyrir mér um
daginn hvort mér liði eitthvað betur
eftir að vera búinn að syngja þessi
lög svona lengi. Ég eiginlega get
ekki svarað því á meðan platan er
svona nýkomin út.
Þú fluttir hingað til lands árið 2006
frá Danmörku, þar sem þú ólst upp.
Þekktir þú strákana eitthvað fyrir
þann tíma?
Arnór:
Nei, ég þekkti þá ekki neitt. Ég kynnt-
ist þeim ekki fyrr en 2008. Og ég
hitti Tóta ekki fyrr en tveimur vikum
fyrir Músíktilraunir þegar Boggi (fyrr-
verandi bassaleikari sveitarinnar)
sendi mér e-mail og spurði hvort
ég vildi spila með þeim. Bogga og
Kela þekkti ég reyndar aðeins úr FÍH.
Boggi var alltaf sofandi og ég var
alltaf að horfa á Kela því hann var
svo líkur Seth Rogen og Sideshow
Bob. Ég stríddi honum á því og ég
veit ekki hvort hann hataði mig eða
hvað? En svo fékk ég þennan póst
frá Bogga og hugsaði: „Ah, gaurinn
sem er alltaf sofandi“.
Nú varð Keli (trommuleikari) hálfgert
andlit sveitarinnar út á við fljótlega
eftir að þið unnuð Músíktilraunir,
sökum frumlegrar og eftirminni-
legrar hárgreiðslu. Hvernig lagðist
það í ykkur?
Tóti:
Burtséð frá hárinu þá er hann einn
besti trommari sem ég veit um.
Arnór:
(Hlær) Við erum nú eiginlega búnir
að banna honum að losa sig við hárið
enda er þetta ótrúlegt hár. En hann
má gjarnan vera andlit sveitarinnar
því hann er mjög mikilvægur hluti af
tónlistinni. Og svo er hann líka svo
jákvæður og hress gaur. Á meðan
ég er emó í bakgrunninum og Tóti
eitthvað... (nú tekur Arnór furðulega
eftirhermu af Tóta sem erfitt er að
gera skil í rituðu máli).
Nú hef ég tekið eftir því að þeir sem
fíla ekki tónlistina ykkar eru samt
alltaf til í að gefa ykkur prik fyrir
spilamennsku og vandvirkni. Upplifið
þið þetta líka?
Tóti:
Já. Ég passa mig rosalega á því.....nei
ég þarf ekki einu sinni að passa mig
á því....að þetta verði aldrei eitthvað
hljóðfæra „show-off“. Tónsmíðarnar
eru númer eitt, tvö, þrjú og fjögur hjá
okkur. Ég er með eitt gítarsóló á plöt-
unni (hlær). Ég persónulega þoli ekki
hljóðfærarúnk og ég veit að strákarnir
gera það ekki heldur. Við þurfum
ekkert að vera á bremsunni.
Arnór:
Það er margt við tónlistina sem er
flókið að spila, en megnið af þessu
finnst mér einfalt að hlusta á.
Eruð þið farnir að finna fyrir athygli
frá útlöndum?
Báðir í kór:
Svona hægt og rólega.
Arnór:
Við erum bara að vinna í þessu. Þetta
er sjálfsagt rosalega mikið spurning
um heppni. Það er ekkert annað sem
við getum gert en að spila eins mikið
og við getum og senda efni út og
nota hvert tækifæri til þess að fara
út og spila. Við erum til dæmis að
fara að spila í Danmörku í janúar og
Englandi í febrúar. En ef eitthvað
gerist þá erum við farnir. Æ, þetta
hljómaði kannski svolítið illa. Eins og
við værum að fara að beila. En þetta
er það sem við viljum allir.
Við óskum Agent Fresco til hamingju
með plötuna og þökkum kærlega
fyrir spjallið.
„VIÐ ERUM EIGIN-
LEGA BÚNIR AÐ
BANNA HONUM AÐ
LOSA SIG VIÐ HÁRIГ
TVÍBURAR?
EKKERT
VANDAMÁL