Frjáls verslun - 01.02.2003, Blaðsíða 102

Gula
Fyrsti bíllinn er mönnum gjarnan í
fersku minni en þeir eru færri sem
gera sér ferð til annarra landa til að
leita að sams konar bíl, rúmum 40 árum
seinna!
Það gerði Omar Ragnarsson, sá kunni
bifreiðaáhugamaður með meiru. Hann er
nýlega búinn að eignast aftur sams konar
bíl og hann átti sem unglingur, bíl sem þá
var víðfrægur í Reykjavík og þó víðar væri
leitað og gekk undir nafninu Gula hættan.
„Bíllinn minn, NSU Prinz, var allra
minnsti bill á Islandi og það voru aðeins
tveir bílar fluttir inn af þessari tegund,“
segir Omar og andlitið á honum fer allt í
hláturstellingar við minninguna. „Hann var
skærgulur og Fálkinn flutti hann inn en
þeir voru þá með umboð iýrir hjól frá þess-
ari verksmiðju."
Omar var svo heppinn að vinur hans
einn, Skúli Olafsson, fann iýrir hann annan
bíl eins í Smálöndunum í Svíþjóð iýrir
tveimur árum.
„Eg sótti hann þangað þegar ég var í
Noregsferð fýrir sjónvarpsmynd sem ég
var að gera og ók honum til Gautaborgar,"
segir Omar. „En ég ek honum bara 3 km
hálfsmánaðarlega og þá verður að vera
þurrt því ég tek enga áhættu með það að
hann ryðgi. Eg er í öflugum félagsskap
„Nusara" í Danmörku og fæ þaðan upplýs-
ingar um viðhald ef þarf og draumurinn er
að komast með bílinn þangað á stórmót“
Öflugur smábíll Þó að litli guli bíllinn, því
Nusarinn var skærgulur að lit, væri svona
smár, var hann knár og vélin í honum var
ijórgengisvél með yfirliggjandi kambi, „eða
alvöruvél," eins og Omar segir. „Þetta var
mótorhjólavél, 30 hestöfl og raunar mjög
öflug því hún var stærri en í Volksvagen
sem þó var talsvert þyngri bíll og stærri.
Þessi var aðeins 480 kg að þyngd og það
kom sér stundum vel.“
Omar var 19 ára þegar hann keypti bíl-
inn en hann sá hann hjá Haraldi í Fálkan-
um sem hafði flutt inn tvo bíla, ók öðrum
þeirra sjálfur og seldi frænda sínum hinn.
Emil Grímson, forstjóri P. Samúelssonar: „Það er hins vegar algengur misskiln-
ingur að með þessu sé nánast hverjum sem er gefið leyfi til að selja og þjón-
usta bíla."
Aukið frelsi til bílasölu
Bifreiðaframleiðendur hafa valið mjög vandlega þá sem selja
bíla þeirra og ekki leyft nema einum að hafa umboð jyrir hverja
/
tegund á Islandi. Það kann að breytast á næstunni.
Fram til 30. september á síðasta ári var í gildi reglugerð um bílasölu sem
veitti bílaframleiðendum vissa undanþágu frá fríverslunarákvæðum Evr-
ópusambandsins. Reglugerðin var byggð á þeim grunni að ef sala bíla, við-
hald þeirra og þjónusta væri gefin algerlega frjáls, gæti það leitt til verri þjón-
ustu og stofnað öryggi vegfarenda í hættu.
Við endurskoðun á þessari reglugerð taldi Evrópusambandið að þörf væri á
meira frjálsræði og ákveðið var að setja nýja reglugerð sem tekur gildi 1. okt
2003.1 þeirri reglugerð er heimild framleiðanda til að stýra dreifikerfi sínu tak-
mörkuð meir en áður. Markmiðið með þessari reglugerð er að gera Evrópu-
svæðið allt að einu virku markaðssvæði og tryggja betri og ódýrari þjónustu til
handa neytendum með aukinni samkeppni.
Bætt VÍÖ Staðla „Þetta eru spennandi breytingar sem vonandi koma neyt-
endum til góða,“ segir Ernil Grímsson, forstjóri P. Samúelssonar. „Það er hins
vegar algengur misskilningur að með þessu sé nánast hveijum sem er gefið
leyfi til að selja og þjónusta bíla. Framleiðendur geta kosið á milli tveggja
megin„kerfa“, en langflestir fi-amleiðendur hafa valið „selective distribution"
þar sem þeirn er heimilt að setja upp sína lágmarks gæðastaðla fyrir sölu og
þjónustu í Evrópu. Dreifiaðila í hveiju landi fyrir sig er síðan heimilt að bæta
ofan á þá staðla. Þetta er í raun mjög svipað núverandi kerfi nema framleiðandi
getur ekki lengur krafið söluaðila að bjóða líka upp á þjónustu. Framleiðanda
er ekki heldur lengur heimilt að kreijast sérhúsnæðis til sölu á sínu merki en
getur krafist mjög skýrrar afmörkunar og staðla á því svæði sem hans bílar eru
seldir á. Þessi atriði breyta reyndar litlu eða engu hér á landi þar sem flestir
hafa lengi selt fleiri en eina tegund undir sama húsnæði með sama starfs-
fólkinu. Hins vegar á eftir að koma í ljós hvaða áhrif það hefur að söluaðilum
verður heimilt að selja og auglýsa út fyrir sitt hefðbundna sölusvæði svo lengi
sem hann getur tryggt þjónustu á viðkomandi svæði. Endanlega markmiðið er
eftir sem áður það að neytandinn njóti breytinganna, fái aukinn aðgang að
bílum og þjónustu við þá. Þetta ætti ennfremur að leiða til lægra verðs en ella
og vonandi til aukinnar eftirspurnar líka.“ Sli
102