Morgunn - 01.12.1979, Blaðsíða 24

102
MORGUNN
listarsnilli hans hafi þurft likama, sem hefði sérstaka eigin-
leika og ákveðið umhverfi til þess að hæfileikar hans fengju
sem best notið sín og þroskast áfram, og þess vegna hafi sál
hans kosið eða verið heint til foreldra sem gátu veitt þessi skil-
yrði. Eða með öðrum orðum, að það sé sálin sem ákveður erfð-
ina, en ekki erfðin sem ákveður sálina.
III.
Allt bendir til lífs að þessu loknu.
Árið 1978 voru sextíu ár liðin frá stofnun Sálarrannsókna-
félags Islands. I tilefni þessa merkisafmælis tók ég saman hók
sem ég kallaði LÁTNIR LIFA. Aðalefni hennar voru sjö rit-
gerðir eftir þjóðkunna Islendinga, sem allir hafa kvatt okkur.
Þeir eru: Einar H. Kvaran, skáld, Haraldur Níelsson, prófessor,
Jakob Jóh. Smári, skáld, Jónas Þorbergsson, fyrrverandi út-
varpsstjóri, séra Kristinn Daníelsson, Guðmundur Friðjónsson,
skáld frá Sandi, og séra Sveinn Víkingur.
Það má raunverulega segja, að allar þessar ágætu ritgerðir
fjalli um dauðann, því þær skýra frá reynslu og rannsóknum
þessara kunnu Islendinga á því hvað dauðinn sé og hvað kunni
að taka við að honum loknum. Niðurstaða allra þessara manna
var sú sama: að líf væri að þessu loknu.
Það, sem einkennir þessar ritgerðir, er varanleiki efnisins.
Þær eru allar lausar við það að vera tímabundnar hvað skoð-
anir snertir. Þótt elsta ritgerðin sé til dæmis skrifuð árið 1919,
ber hún þess engin merki. Hún gæti alveg eins verið skrifuð
í dag. Það stafar af því að ekkert af því, sem haldið er fram í
þessum ritgerðum, hefur ekki staðist fram á þennan dag. Þvert
á móti benda nýjustu rannsóknir efagjömustu vísindamanna
allar til þess, að einustu skýringuna á þeim fyrirbærum, sem
rannsökuð eru, sé að finna í þeim sannleik sem þessar ritgerðir
halda fram: að líf sé að þessu loknu.