Morgunn - 01.06.1990, Side 37

MORGUNN
Dulræn skynjun dýra
hræðilegu, hesta sem hófu að hneggja og hlaupa sem óðir
væru rétt áður en einhverjar náttúruhamfarir skullu yfir,
o.fl. o.fl.
Slíka r sögur munu auðvitað ekki vekj a neina hrif ningu hj á
efasemdarmönnum, sem munu að sjálfsögðu ýta þeim til
hliðar sem einberum tilviljunum. En svona sögur hafa feng-
ið marga okkar, sem störfum á þessu sviði, til þess að kanna
ýtarlega allt sem viðkemur dulskynjun hjá dýrum - og
möguleikanum á því að ná þessum óáþreifanlega hæfileika
(ef hann er til) inn á rannsóknastofuna - og þessar kannanir
vinnum við af mikilli bjartsýni. Ef dýrin búa yfir dulskynj-
un, þá mun sú uppgötvun e.t.v. hjálpa okkur að skilja líka
hvers vegna við búum yfir henni.
Sú staðreynd að nokkur frábær vottfest dæmi af, að því er
virðist, dulskynjun hjá dýrum hafa verið skjalfest, hefur
komið sumum okkar til þess að leyfa okkur að trúa því að
lykillinn að lausn gátunnar um dulskynjun (ESP) kunni að
vera að finna hjá dýrunum. Danton Walker skýrði frá einu
slíkuatviki 1956, er hafði vakið áhuga hans, en hann var vel
þekktur og virtur dálkahöfundur á Broadway. Hann sagði
sögu sem hafði borist honum frá Donald S. Rockwell og
eiginkonu hans er bjuggu í Westchester County í New York.
Frú Rockwell skýrði frá því að þegar hún var heima hjá sér
síðdegi nokkurt um klukkan þrjú, hafi hundurinn hennar
byrjað að haga sér einkenniíega. Hann hljóp upp á efri
hæðina og kom niður með nokkrar flíkur sem tilheyrðu
systur hennar, en hún dvaldi hjá þeim hjónum um þessar
mundir. Frú Rockwell var ekki í neinurn vafa um að eitthvað
var ekki eins og það átti að vera þegar hundurinn lagðist
ofan á fötin og hóf að ýlfra ámátlega. Síðar þennan sama
dag hringdi svo lögreglan til að tilkynna henni að systir
hennar hefði farist urn klukkan þrjú þennan sama dag,
þegar flugvél sem hún fór með í útsýnisflug hrapaði.
Þetta tilfelli, hafi það átt sér stað eins og frá því er skýrt, er
erfitt að útskýra sem tilviljun. Hundurinn hafði, að því er
virðist, aldrei hagað sér svona áður og tengslin á milli hegð-
unar hans og slyssins eru of einkennileg til þess að hægt sé
að horfa fram hjá þeim.
35