Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 21
MORGUNN
Mér var stýrt í þetta starf
✓
A tveim stöðum á sama andartaki
Ég átti óskaplega góða vinkonu í Ameríku sem dó úr
krabbameini, reyndar á afmælisdaginn sinn, þegar hún
varð 37 ára. Ég vaknaði um nóttina klukkan tíu mínútur yfir
tvö. Ég settist upp einhverra hluta vegna og leit á klukkuna.
Mér fannst Helena, en svo hét vinkona mín, sitja hjá mér
og líta á mig og segja: „Maggý, Maggý, ég ætlaði bara að láta
þig vita að ég hefði komið við hjá þér."
Á nákvæmlega sama augnablikinu vaknaði maðurinn
hennar í mörg hundruð mílna fjarlægð við mig og fannst
hann heyra í símanum. Hann tók tólið upp en það var
enginn í símanum, svo að hann lét bara tólið á og hugsaði
ekkert um þetta meir og fór inn í rúm. Tíu mínútum síðar
var hringt í hann og honum tilkynnt að konan hans hefði
látist klukkan tíu mínútur yfir tvö. Þarna lét hún okkur bæði
vita um sig á sama augnablikinu.
Þrem árum áður en hún dó, þegar ekkert var að henni og
hún í fullu fjöri, dreymdi mig að ég væri með henni og
manninum hennar. Hún var í óskaplega fallegum knip-
Éngakjól, með mikið fallegt hár og mjög ungleg. Ég hef
aldrei séð svona mikla fegurð. Kjólinn hafði égaldrei séð né
vissi ég að hún ætti hann. í draumnum vorum við að ganga
1 gegnum leikfimisal. Þá sá ég hana allt í einu taka sig út úr
°g fara niður lokaðan gang. Þegar hún var að beygja fyrir
horn veifaði hún. Ég sagði henni aldrei frá þessum draurni.
Það var eitthvað í mér sem stoppaði ntig.
Þegar ég sá hana kistulagða þrem árum síðar, var nærri
liðið yfir mig. Hún er í þessum sama kniplingakjól.
Þetta er mjög athyglisvert. Þarna var þetta raunverulega
komið af stað löngu áður en hún dó. Það er eins og dánar-
dægur hennar hafi verið ákveðið. Þetta held ég að gerist
yfirleitt. Ég held að það séu til óhöpp, en í stórum dráttum
er okkur settur ákveðinn tími. Þá er alveg sama hvort maður
er 27 ára eða 107 ára, maður fer þegar tíminn er kominn.
19