Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 82

Minning
MORGUNN
hattar voru í tísku. Þau Haraldur og Unnur bjuggu í Sörla-
skjóli, þangað til þau fluttu á Ljósvallagötu á meðan þau
byggðu sér hús í Kópavogi. Þau hafa búið á Bárugötu 14 í
15 ár. Haraldur hætti sjómennsku eftir að þau fluttu suður
og vann lengi hjá Islenskum aðalverktökum á Keflavíkur-
flugvelli og síðan hjá Vitamálum. Síðustu árin hefur hann
unnið sem vaktmaður í stjórnarráðinu.
Unnur var skyggn sem barn, sá og fann á sér, en talaði ekki
um það. Kristín, móðir Unnar, talaði um það, að þegar
Unnur stryki henni um höfuðið, þá lagaðist höfuðverkur-
inn, en Kristín var mjög höfuðveik.
Börnin vissu lítið um þetta, því hún talaði aldrei um þetta.
Frístundir sínar notaði hún á ýmsan hátt. Hún var mörgum
gáfum gædd, t.d. var hún mjög listræn, fór á námskeið í
listmálun, málaði og blómarækt hennar er fræg í Vestur-
bænum.
Þegar Haraldur þurfti að fara út á land í sambandi við starf
sitt fór Unnur alltaf með honum, tjaldaði að kvöldi dags og
hugsaði um allt sem tilheyrði.
Sigrún, dóttir Unnar, man aldrei eftir að rifist væri á heim-
ilinu eða að börnin rifust. Unnur jafnaði allt með sínu góða
hugarfari og lund.
Það starf, sem Unnur hefur stundað sl. 20 ár, hefði hún
aldrei getað leyst af hendi, nema að eiginmaður hennar
hefði stutt hana og styrkt í öllu hennar mikla starfi, við að
hjálpa öðrum. Hann á því miklar þakkir skilið. Hjónaband
þeirra var einkar farsælt og þau mjög samrýnd í öllu og
gerðu allt saman.
Það eru rúm tuttugu og tvö ár síðan að Unnur byrjaði sem
sitjari hjá transmiðlum á vegum Sálarrannsóknafélags Is-
lands.
Ekki var hún þá að flíka miðilshæfileikum sínum, en hún
hafði þá um árabil verið að hjálpa fólki með margháttuð
vandamál.
Það var fyrir hvatningu Magnúsar læknis, í sambandi
Hafsteins Björnssonar miðils, að Unnur samþykkti að hefja
huglækningar á vegum SRFI fyrir tuttugu árum.
80