Morgunn - 01.06.1991, Síða 30

Leitin að sálufélaga
MORGUNN
skilnings, næstum eftirvæntingar, virtist hafa áhrif á full-
orðið fólk á öUum aldri og trúarbrögðum.
Hjá hinni venjulegu manneskju sem hafði áður gert sig
ánægða með væntingar um öruggt og þægilegt hjónaband
var nú komin þrá eftir einhverju meiru. Miðlar og ráðgjafar
af öUu tagi voru að kaffærast, ekki í hinum hefðbundnu
spurningum um ævistarf, rómantík og heUsu, heldur um
„hvenær mun ég finna sálufélaga minn?"
Sumt af þessu varðaði ranghugmyndir um hjónabandið
og hina háu skilnaðartíðni, en svona almennt þá var þetta
merki um vaxandi trúnað á austræna endurholdgun sem
lofaði áframhaldandi lífi í heimi á ystu nöf.
Vegna vonbrigðanna í Víetnam var komin löngun eftir
fegurð og fullkomnun, nýjum hetjum, þar sem dagar and-
hetjunnar enduðu jafn skyndilega og þeir höfðu hafist. Hin
auðvelda viðurkenning á endurholdgun, sérstaklega á
meðal unga fólksins, oUi næstum því byltingu í vestrænni
hugsun.
Ég sá börn rölta til einhvers gjörókunnugs og segja: „Ég
kann vel við þig, ég hef þekkt þig áður."
Og eftir að þeim hafði verið heilsað með hlátri, þá tUtóku
þau oft hvar og hvenær það hafði átt sér stað.
Það var sama hverju þeir fuUorðnu trúðu, unga fólkið var
tilbúið að hafna því.
Dag nokkurn er ég settist niður með vini mínum, Alberto
Sarno í Sarnos DeU óperu kaffihúsinu í Holly wood, þá sagði
hann faUegri stúlku að ég væri að skrifa um sálufélaga.
Kirsten Schroeder, stúlka uppalin í KaUforníu en fædd í
Minnesota, lyfti ljósum augabrúnunum.
„Sálufélaga, hvað er nú það?"
„Trúirðu á endurholdgun?" spurði ég.
Hún yppti grönnum öxlum sínum og svaraði: „Og hvað
er nú það svo?"
Margir sem lært hafa um sjáandann Edgar Cayce, lásu að
ást við fyrstu sýn, skyndileg tilfinning kunnugleika við
ókunnugan, væri flöktandi minning frá rökkvaðri fortíð,
loforð um ást sem næði út yfir jarðneskan skUning.

28