Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 25

morgunn
Mér var stýrt í þetta starf
annar þeirra, sem hefur dálitla innsæisgáfu: „Já, ég trúi
þessu, ég veit þetta er rétt. Þegar ég sá þig fyrst þekkti ég þig
strax." Hann var sú manneskja sem mér fannst hafa verið
konan.
Litla styttan '
Ég var stödd í Englandi meðal annars með Guðmundi
Einarssyni verkfræðingi og vinkonu minni, Osk miðli í
Keflavík, og hún átti afmæli. Þá keypti ég litla styttu handa
henni, pakkaði henni inn og gaf henni. Um leið sagði ég:
//Finndu hvaða áhrif þetta hefur." Það skipti engum togum
að hún æpti upp, tárin streymdu úr augunum á henni og á
næstum því sama augnabliki hljóðaði ég upp. Ég ætlaði
aldrei að geta hætt að skjálfa. Það tók okkur báðar tvo daga
að jafna okkur eftir þetta. Guðmundur Einarsson fór að leita
að uppruna þessa hlutar. Hann fann miðil sem gat sagt sögu
hans. Og við Ósk vorum báðar tengdar sögunni úr fyrri
tilveru.
Þetta atvik hefur alltaf tengt okkur, Ósk miðil í Keflavík og
núg. Eitt sinn þegar ég var í Bandaríkjunum leið mér mjög
Ela; það var erfitt hjá mér, því að strákurinn rninn hafði
slasast. Þá sendir hún mér styttuna.
Maðurinn í Englandi hafði sagt okkur eftirfarandi sögu:
//Eitt sinn gaf maður nokkur konunni sinni þennan hlut,
Éegar hún var ófrísk. Þegar hún er búin að eiga barnið sem
verður drengur eignast hann styttuna og hún fylgir honum
hvert sem hann fer. Hann lendir í afar óhamingjusömu
hjónabandi, fer í styrjöld og kernur geysilega bæklaður
heim. Hann hefur þennan hlut alltaf með sér. Þegar hann
Eemur heim er konan hans farin að vera með öðrum manni.
Hann er harmi lostinn og þau rífast. Hann fer í burtu og
%tur bæklaður inn á heimil foreldra sinna."
Síðan sagði þessi enski miðill að ég ætti að eiga styttuna.
Hún væri minn gripur. Ég fékk ekki neina aðra skýrin^u.
Eg sagði náttúrlega eins og var, að ég væri búin að gefa Osk
23