Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 6

RITSTIÓRARABB
MORGUNN
hætta á upplausn. Það eru ekki allir færir um að greina
hismið frá kjarnanum í fljótu bragði, sem kann að bjóða
heim hættu á ruglingi og vantrú. Og þá verður stutt í
fráhvarfið.
Með svona hraðri og æsiiegri markaðssetningu, sem þetta
er óneitanlega farið að bera keim af, því hér skiptir miklu
máli að ná hlustun eða lestri, ekki satt, og því miður þá er
það ekki alltaf það skynsamlegasta sem er vænlegast til þess
að ná þeim markmiðum, þá finnst mér að hér muni fyrst og
fremst vera og verða fleyttur rjóminn ofan af. Minna verði
hugað að hugsanlegum neikvæðum afleiðingum boðunar-
innar, sem eru t.d. þeir sem misskilja, misnota eða öðlast
aðrar vonir út úr umfjölluninni en til var ætlast. Hvert eiga
þeir að leita? Varla inn á útvarpsstöðvarnar eða ritstjórnir
tímaritanna og blaðanna.
Ábyrgð blaðamanna og þáttastjórnenda er því veruleg í
þessum málum í dag og þeir verða í raun aldrei nógsamlega
hvattir til þess að nota skynsemina, gæta hófsemi og vera
hæfilega gagnrýnir á það efni sembýðst hér aðlútandi, ekki
bara fleyta því takmarkalaust yfir fólk í nafni óhefts frjáls-
ræðis og jafnréttis. Það getur stundum verkað eins og ef
ósyndum manni væri varpað út í botnlausa tj örn og einfald-
lega sagt að nú væri búið að kynna honum vatnið og koma
honum af stað, hér eftir yrði hann að læra af reynslunni.
Við megum heldur ekki gleyma því að við erum hingað
komin á þessa jörð til þess að Úfa lífinu við þær aðstæður og
lærdóm sem hún býður upp á. Og það þýðir ekki að við
eigum að líða áfram í einhverjum ljúfsárum draumi og
gleypa gagnrýnilaust við öllu sem að okkur er rétt undir
formerkjum nýaldarhugsunar og andlegrar vakningar.
Gætum þess að hafa báða fætur á jörðinni. Reynum sjálf
að vinna í okkar eigin ranni'f’ stað þess að vera sífellt að
hugsa um það hvernig við getum sem fyrst fengið alla aðra
til þess að Úta sömu augum á lífið og tilveruna.
Ef við byrjum á okkur sjálfum og inm á heimilum okkar
þá getum við myndað n.k. andlega ölduhreyfingu sent fer
stækkandi, skapar hreyfingu hjá þeim sem í nágrenni okkar
eru, sem enn hrinda af stað annarri hringgáru og síðan koll
4