Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 72

Ingvar Björnsson:
MERKILEGT ATVIK
Stutt en sönn frásögn
Fimmtudaginn 4. jan 1990 var kona mín mjög lasin, svo að
ég lagði leið mína vestur í Garðastræti 8, hitti þar Auði
Hafsteinsdóttur og bað hana að biðja Unni Guðjónsdóttur
að hugsa til hennar.
Þar sem Unnur var veik, bauðst Auður til að leita ásjár hjá
Hafsteini Guðbjörnssyni og þótti mér það vel.
Um miðjan dag í dag þurfti ég að fara í apótek og sækja
meðul. Aður en ég fór, gætti ég að konu minni og svaf hún
þá vært. A borði við rúm hennar logaði kertaljós í stjaka, en
þar sem stjakinn var traustur, slökkti ég ekki á því, þótt það
væri langt brunnið. Annar stjaki var einnig á borðinu, með
kerti í, en á því logaði ekki, það er ég viss um.
Er ég kom aftur, leit ég inn til konunnar og svaf hún þá
vært. Ljósið var útbrunnið og því ekkert ljós á borðinu.
Er ég hafði verið nokkra stund frammi á snyrtingu, heyrði
ég konuna tala eitthvað, svo að ég leit inn til hennar, hún
var þá að reyna að rísa upp og sagði: „Eg ætlaði að ná í hana
Auði, hún var að ganga hér út."
Þar sem við þekkjum fleiri en eina Auði, þá spurði ég:
„Hvaða Auði?"
„Hana Auði í Garðastrætinu, hún var hér og ýtti við mér
svo að ég vaknaði."
Þegar ég sagði henni að hér hefði enginn komið, það er að
segja, enginn sem ég hafi séð, varð hún mjög hissa og hún
virtist eiga erfitt með að trúa mér. En það sem meira var og
gerði mig forviða, var að það logaði ljós á því kertinu sem
eftir var.
Eg tel það fráleitt að konan hafi getað kveikt ljósið, því til
þess hefði hún þurft að rísa upp, en bæði var að það hefði
70