Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 34

Leitin að sálufélaga
MORGUNN
miklu þrá sína uppfyllta, heldur líka hvernig þeir ættu að
þekkja hinn þráða með meiri vissu en þeir hefðu áður þekkt.
„Þetta er eining sem þarf að vinna til," sagði kennari
nokkur sem fræddi um sálufélaga.
„Viðkomandi er fræddur vel til þess að geta göfgað sjálfan
sig fyrir þetta geislandi hlutverk."
„Hvaða gagn væri að því fyrir útigangsmann að hafa
sálufélaga nema hann gæti breytt líferni sínu?"
En til voru þeir sem ekki voru sammála, þ.á.m. Richard
Sutpehn, sálufélaga fræðingur og höfundur bókarinnar
„þið fæddust aftur til þess að vera saman."
„Hinn almenni samnefnari," sagði hann, „er samt andleg-
ur skyldleiki úr fortíðinni, því sérhver sálufélagi finnur hinn
á sínu eigin þroskastigi. Hver veit hvaða lexíu í auðmýkt
róninn varð að læra og eftir að hafa gert það, hvaða hæðum
hann getur náð í lífi sínu með sálufélaga sínum úr fortíð-
inni?"
Skoðun Russ Michaels, höfundar bókanna „Að finna sálu-
félaga þinn," og „Kraftaverka lækningar," er sú að viðkom-
andi einstaklingur verði að forrita sjálfan sig kröftuglega,
líkamlega, huglægt og sjónrænt.
„Þú finnur ekki sálufélaga þinn með því einu að þrá hann.
Þú verður að gera eitthvað í því. Þetta er eins og að leita að
vini úr fortíð þinni. I samræmi við siðakerfi gyðinglegrar
Kristni, þá verður þú að vinna að því.
Þýö.: C.B.
32