Viðar - 01.01.1939, Page 41

Viðar]
Guðmundur Gíslason:
Hvað á ég að gera?
Þessi spurning kemur oft í huga unglingsins, sem af al-
vöru og ábyrgðartilfinningu ætlar sér að verða þjóð sinni
nýtur og dugandi liðsmaður.sjálfum sér og verkefnum fram-
tíðarinnar trúr. Það er gott að þessi spurning leiti fast á
hugann, en það er þó ennþá betra, ef viðkomandi gerir sér
það ljóst, að þessari spurningu verður ekki svarað með
vingulslegri léttúðarleit, heldur með starfi og reglusemi
og heilbrigðu mati á sjálfum sér og samtíðinni. Inn á þær
brautir snýr maðurinn með ábyrgðartilfinninguna.
Hann sættir sig ekki við það, að „lífið leki úr greipum
hans“, að tækifæri og tiltrú víki úr vegi fyrir honum, að
lífsorka hans eyðist í starfslausu eirðarleysi og óhamingju.
Hann hlustar ekki á þá, sem sníða líf sitt eftir „kjörorð-
inu“: „Hvernig sem allt fer, verður einhvernveginn séð
fyrir mér“, heldur berst hann fyrir framtíð sinni og áhuga-
málum við hlið hraustra félaga sinna. Hann skráir nafn
sitt meðal þeirra, sem sækja fram og vilja hærra. Hann
reynist ötull liðsmaður. Þetta er víglínan, sem markar
baráttusvið okkar íslendinga í framtíðinni. Þar er ekki
barizt með fallbyssum og eiturgasi gegn hættulegum fjand-
mönnum. Baráttan þar er á milli heilbrigðrar lífsskoðunar
fólksins í landinu annars vegar, sem kemur frafn í skilningi
á þörfum þjóðfélagsins og uppfylling á skyldunum við það,
og hinsvegar þess hugsunarháttar, sem þar lætur sér fátt
um finnast, þess hugsunarháttar, sem er ekki virkur í lífs-
baráttu okkar íslendinga heldur lamandi og neikvæður.
Það er því fyrsta atriðið fyrir hvern ungan mann og
konu, sem vill byggja framtíð sína á heilbrigðum grund-
Velli, að gera sér þetta ljóst frá byrjun og skipa sér þar í
fyikingu, sem atorka, reglusemi og þegnskapur ríkir.
3*