Viðar - 01.01.1939, Síða 56

50
HVAÐ MÁ GJÖRA.. .. ?
[Viðar
um, og gjöra það, áður en kippirnir byrja, en láta hann
síðan eiga sig. Umfram allt skal forðast að halda honum
eða reyna að hindra krampakippina. Slíkt gjörir aðeins illt
verra. Öðru máli er að gegna, ef um er að ræða móður-
sýkiskrampa. Þeir standa oftast miklu lengur, og skiptist
þar á stífkrampi og krampakippir án nokkurrar reglu.
Sjaldnast er hætt við að sjúklingurinn meiði sig eða bíti
tunguna, þótt ekkert sé við þá gjört, og bezt er að láta þá
alveg afskiptalausa og umfram allt að taka þá ekki al-
varlega, því að það er vissasti vegurinn til að rækta sjúk-
dóminn og halda honum við.
Þá er loks að geta um stífkrampa í eiginlegri merkingu
eða ginklofa. Það er sjúkdómur, er stafar af því, að sér-
stök tegund sýkils hefur kornizt í sár, sem venjulega eru
þá mikið marin og tuggin. Fyrsta sjúkdómseinkennið, eða
forboði krampans, er mikill stirðleiki í kjálkavöðvum.
Krampaköstin lýsa sér með því, að allur líkaminn verður
stífur, sjúklingurinn stendur á hæli og hnakka, tekur út
miklar kvalir, en hefur fulla meðvitund. Það, sem almenn-
ingur getur gjört fyrir slíkan sjúkling, er að gæta þess að
hafa fulla kyrrð. Ef hurð er lokað ógætilega eða kveikt er
ljós í nánd við hinn sjúka, getur það verið nægiiegt tilefni
þess, að hann fái krampakast. Þennan sjúkdóm er helzt
að óttast, ef ræktuð mold eða fugladrítur kemst í mikið
marin og tuggin sár, og er því varlegra að láta lækni skera
slík sár hrein, enda þótt þessi sjúkdómur sé fremur fátíður
hér. Hann var algengur áður á nýfæddum börnum í Vest-
mannaeyjum og hefur vafalaust stafað af því, að sótt-
kveikjan hefur komizt í naflastrengssárið vegna ófullnægj-
andi hreinlætis.
3, SJcyndileg sjúkdómseinkenni frá öndunarfœrum og
brjóstholi eru eigi fátí'ð.
Snöggleg andarteppa getur komið við asthmaköst,
barnaveiki, hjartasjúkdóma á háu stigi og einnig t. d., ef
æxli þrýstir á barkann og leggur hann saman.