Viðar - 01.01.1939, Page 143

Viðar]
PRANZ SCHUBERT
137
finningu fyrir því rétta í tónlistinni. Einn af kennurum
hans sagði: „Svona nemanda hef ég aldrei kynnzt áður.
Allt, sem ég ætla að kenna honum, veit hann fyrirfram.
Þess vegna er ég í raun og veru ekki kennari hans heldur
aðeins spjalla við hann ellegar mig setur hljóðan af
undrun.“
Þegar Schubert skipti um róm, varð hann að hætta söng
í drengjakórnum, en honum stóð til boða að halda áfram
námi endurgjaldslaust í hljómlistarskólanum. En Schu-
bert var ekkert gefinn fyrir að leggja hart að sér til þess að
nema nákvæmlega þung bókvísindi tónlistarinnar. Hann
treysti á eðlisávísun sína, enda var hún svo glögg, að undr-
um sætti. Hann fór því næst heim og tók að aðstoða föður
sinn við barnauppfræðslu eftir skamman undirbúning í
því skyni. Þessu fór fram um þriggja ára skeið. Kennslu-
störfin voru Schubert til hinnar mestu hugraunar. í þeirri
stöðu var hann ámóta fjarri eðli sínu og æðstu hugsjón
eins og Matthías Jochumsson var, er hann átti að gjörast
verzlunarmaður. Kennsla hans bar því harla lítinn árang-
ur, en þessi þrjú ár samdi hann í tómstundum sínum eitt
tónverkið af öðru, meðal þeirra voru sígild snilldarverk
eins og Álfakóngurinn.
Fórnfús og tryggur vinur Schuberts, Schober að nafni,
vissi, hversu fágætum hæfileikum hann var gæddur, og
fékk hann því áorkað, að Schubert fékk lausn frá kennsl-
unni, sem ávallt hafði verið honum til mestu armæðu,
og gat hann úr því helgað tónlistinni starfskrafta sína
óskipta. — Schober veitti skjólstæðingi sínum margskonar
mikilsverðan stuðning á listabrautinni, og kom hann Schu-
bert m. a. í kynni við frægan tenórsöngvara, Michael Vogl.
Var Vogl einhver sá fyrsti, sem flutti lög Schuberts opin-
berlega. Þeir Schubert og Vogl urðu góðvinir og héldu oft
hljómleika saman. Schubert lék fagurlega á píanó, einkum
undirleik sinna eigin sönglaga.
Tónflutningur þeirra Schuberts og Vogls rann saman í
fágaða syngjandi heild með glæsilegasta listsniði.