SunnudagsMogginn - 31.10.2010, Blaðsíða 15

31. október 2010 15
„Mér finnst hræðilegt hvernig Ísr-
aelsmenn hafa farið með fólkið í Palest-
ínu. Þetta eru gáfaðir menn og vel
menntaðir í Ísrael og þess vegna er það
óskiljanlegt hvernig þeir haga sér, ekki
síst vegna þess sem gyðingar hafa sjálfir
þurft að ganga í gegn um. Svona hagar
siðað fólk sér ekki,“ segir María þegar
hún ræðir ástandið.
„Ég vann með mörgum gyðingum í
London, bæði læknum og hjúkr-
unarkonum, yfirleitt var það gott fólk en
gat reyndar verið dálítið erfitt í sambúð.
Þeir eru hörundsárir og dálítið ráðríkir,
eins og maður sér í Palestínu þar sem mér
finnst ástandið hafa gengið út í öfgar. En
það eru ábyggilega margir menntamenn í
Ísrael á móti því hvernig stjórnvöld haga
sér gagnvart Palestínumönnum.“
Eðlilegt?
María nefnir eina margra vinkvenna
sinna sem hún starfaði með í London.
„Elsa var mikil vinkona mín, gyðingur
og hjúkrunarkona. Hún átti bróður í Ísr-
ael og bauð mér oft með sér þegar hún
heimsótti hann en ég gat ekki hugsað
mér það. Hún sagði bróðurinn búa í
litlum bæ úti á landi, langt frá öllum
óróa, en það var ekki það sem skipti mig
máli. Mér fannst hún og fleiri alltaf tala
eins og það væri eðlilegt að Palest-
ínumenn væru lægra settir en aðrir. Að
þeir ættu sér gott líf því nóg væri að gera í
þjónustustörfum. Það var eins og þeim
væri sérstakur greiði gerður með því að
útvega þeim þannig störf. Að það væri
sjálfsagt að þeir væru eins og þrælar.“
María ítrekar að hún hafi ekki getað
hugsað sér að fara til lands þar sem kom-
ið væri fram við fólk með þessum hætti.
„Ég sagði Elsu að ég vildi ekki fara með
henni, bæði vegna þess að mér líkaði ekki
hitinn þarna niður frá og lét hana líka
skilja að mér líkaði ekki andrúmsloftið
þarna. Ég vildi ekki verða samdauna því.
Ég vildi að hún vissi að ég væri mikið á
móti þessu pólitíska ástandi.“
Langt er um liðið og Elsa þessi löngu
dáin en María hefur ekki gleymt því hug-
arfari sem hún kynntist og alltaf borið
hag almennings í Palestínu fyrir brjósti.
Stuðningur í áskrift
„Ég man eftir því að einu sinni sá ég í
Mogganum stóra mynd af litlum dreng
sem stóð í rústum hússins síns heima í
Palestínu; þetta var eins og ruslahrúga og
vonleysi drengsins skein úr andliti hans.
Ég klippti myndina út og sendi fulltrúa
Ísraels á Íslandi, sagði honum hvað mér
fyndist um framkomu þeirra og vonaðist
til þess að hann kæmi skilaboðum mín-
um á framfæri. Það er nú ekki víst að
hann hafi gert það …“
Félagið Ísland-Palestína stefnir að því
að safna áskrifendum, sem styðja vilja
konur og börn á Gaza, sem orðið hafa
fyrir kynferðislegu eða heimilisofbeldi.
Að fólk greiði mánaðarlega í Maríusjóð-
inn og stefnt er að því að leggja fram alls
5.000 bandaríkjadali, um 600 þúsund
krónur, mánaðarlega í þrjú ár til að byrja
með, frá janúar 2001. Reikningsnúmer
sjóðsins er 0542-26-6990 og kennitala
hans er 520188-1349.
Konur í Palestínu krefjast lausnar palestínskra fanga úr ísraelskum fangelsum í síðasta
mánuði. Talið er að um um 7.500 fangar frá Palestínu séu á bak við lás og slá í Ísrael.
Reuters
„Vildi ekki verða
samdauna þessu“
Palestínsk stúlka syrgir bróður sem lést í árás Ísraelshers.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
„Ég var þrettán ár í London eftir að ég
hætti að vinna og það var mjög ánægju-
legur tími. London hefur upp á svo mikið
að bjóða; leikhús, söfn, óperuna og alls
kyns konserta. Í London er hægt að
kynnast öllu mögulegu.“
María sat aldeilis ekki með hendur í
skauti eftir að starfsævinni lauk. „Fólk
sem hætt er að vinna fær frítt í neðan-
jarðarjárnbrautina og strætisvagna og svo
er afsláttur með járnbrautinni út á land.
Ég ferðaðist því mikið og fór líka á nám-
skeið í öllu mögulegu; til dæmis bók-
bandi, matreiðslu, listasögu og forn-
leifafræði. Það er svo margt sem gaman
er að vita og endalaust hægt að læra
meira.“
Nú les María mikið en sjónin er reynd-
ar ekki nógu góð lengur. „Ég verð fljótt
þreytt. Það eru voðaleg vandræði að
verða svona gamall. Það er svo margt
sem maður fer á mis við þó það sé auðvit-
að margt sem maður getur notið, til
dæmis góð músík, útvarpið, góðar bækur
og slíkt.
Ég las mjög mikið áður en ég fór en ég
missti mikið úr á meðan ég var úti og
marga íslenska höfunda þekki ég lítið. Ég
hef verið að lesa Guðmund Daníelsson
sem mér finnst afskaplega skemmtilegur
og nú er ég að byrja á ævisögu Guð-
mundar Böðvarssonar.“
Hún segist hafa fengið fáeinar bækur
sendar út og alltaf keypt sér eitthvað
þegar hún kom hingað heim, „en ekki
mikið af nýtískubókum þó, nema Lax-
ness“. Þrjár fyrstu bækur hans voru
komnar út áður en María fór utan og hún
hafði lesið þær.
Sjóðurinn
„Sveinn Rúnar talaði lengi við mig þegar
verið var að nefna sjóðinn og lét alls kon-
ar fólk tala við mig. Það var svo glatt að
einhver skyldi hafa áhuga á þeim. Fólk
heldur stundum að þegar maður verður
gamall hafi maður ekki áhuga á neinu
nema matnum! Ekki það; fólk hefur mik-
inn áhuga á mat. Næringin er það fyrsta
sem skiptir máli eftir að barn fæðist og
líklega það síðasta sem fólk hefur áhuga
á, áður en það skilur við. Flestum en
kannski ekki öllum, ekki heilögu fólki!“
María vonast til þess að sjóðurinn til
hjálpar konum og börnum á Gaza komi
að góðum notum. „Ég sendi þeim 500
þúsund og þótt það séu ekki miklir pen-
ingar á Íslandi virðist það vera heilmikil
upphæð þarna austur frá. Ég vona að
aðrir bæti einhverju í sjóðinn.“
María Magnúsdóttir í stofunni heima á
Blönduósi. „Þegar Ísraelar fóru að byggja
þarna og reka fólkið út og hvaðeina, fannst
mér þetta óskaplegt óréttlæti. Þá sendi ég
Palestínufélaginu einhverja aura.“