SunnudagsMogginn - 31.10.2010, Qupperneq 44

44 31. október 2010
Dúettinn Royal Trux, sem nánast skilgreindi
hugtakið „drullurokk“ með frábærum plöt-
um sínum í upphafi tíunda áratugarins,
stendur nú í viðamikill endurútgáfu á efni
sínu. Þannig gaf Drag City Cats and Dogs út
fyrir stuttu (frá 1993) og er nú von á fimm
plötum til viðbótar. Þeim þremur sem komu
þar á undan og svo plötunni Thank You
(1995). Domino er að fara að gefa út Royal
Trux (The First Album) (1988), Twin Infiniti-
ves (1990), Royal Trux (Skulls) (1992) og
svo Cats and Dogs (1993). Plain Recordings
sjá hins vegar um Thank You.
Royal Trux
endurútgefin
Drullurokksdúettinn Royal Trux.
Mogwai í góðu stuði.
Skosku síðrokkararnir í Mogwai eru ekki af
baki dottnir en ný plata er væntanleg frá
sveitinni í febrúar á næsta ári. Ber hún sum-
part kersknislegan titil, Hardcore Will Never
Die, But You Will. Fróðleg sannindi þar á
ferð. Platan var tekin upp í sumar og er sjö-
unda verk hljómsveitarinnar. Lagatitlarnir
eru líkt og plötutitillinn nokkuð skondnir og
þannig heitir lokaklagið „You’re Lionel Ric-
hie“. Sveitin vakti á sínum tíma mikla athygli
fyrir frumburð sinn, Mogwai Young Team
(1997) en þeir allra hörðustu sverja og sárt
við leggja að hjarta Mogwai sé að finna í
safnplötunni Ten Rapid (Collected Recor-
dings 1996-1997).
Nýtt efni frá Mogwai
M
anni fallast hálfpartinn hendur,
þegar verkefnið er að skrifa um
tónlist Sufjans Stevens. Hvernig
á að gera slíkri yfirnáttúrlegri
andans afurð skil á pappír, svo verðugt sé?
Fyrir nokkrum vikum sendi Stevens fyr-
irvaralaust frá sér átta laga stuttskífuna All De-
lighted People. Hún kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti, enda voru þá fimm ár liðin frá
síðustu hljóðversplötu, Illinoise. Titillagið var
ekki af þessum heimi. Með því hóf listamað-
urinn sig upp á annað og æðra svið í tónlist-
arsköpun sinni. Í þessu tæplega 12 mínútna
epíska meistaraverki kvað við nýjan hljóm.
Þennan hljóm má að líkindum að miklu leyti
rekja til snillinganna í The National, sem sagan
segir að hafi verið að aðstoða Stevens að und-
anförnu, þótt ég hafi hvergi fundið áreið-
anlegar heimildir þar um.
Og núna er komin ný fullburða hljóðvers-
plata, The Age of Adz. Þar heldur Stevens upp-
teknum hætti, augljóslega undir handleiðslu
og áhrifum The National-manna. Hljóðgervlar
hafa að nokkru leyti komið í stað þeirra klass-
ísku hljóðfæra sem Stevens er þekktastur fyrir
og útsetningar eru mun framsæknari en áður.
Engu að síður er melódían og fegurðin ennþá á
sínum stað – hlustandinn þarf bara að hafa að-
eins meira fyrir því að greina hana undir
hljóðhrúgunni, sem e.t.v. er nokkuð óreiðuleg
og óárennileg fyrir óvana.
Þótt Sufjan Stevens hafi með þessari nýju
sköpun tvímælalaust skotið keppinautum sín-
um ref fyrir rass og hafið sig upp á nýtt plan í
tónlistarsköpun er alls óvíst að metnaðurinn
og ævintýramennskan borgi sig. The Age of
Adz er fráhrindandi – þetta er ekki plata sem
fjölskyldufeður setja á fóninn fyrir familíuna í
kyrrðinni á sunnudagsmorgnum. Platan kref-
ur hlustandann um þolinmæði; jafnvel meiri
þolinmæði en margir þeir hafa, sem atvinnu
sína hafa af því að hlusta á tónlist og dæma
hana. Hætt er við því að margur gagnrýnand-
inn láti sér eina – jafnvæl tæplega það –
hlustun nægja áður en vanhugsaður dómur er
felldur.
Það er reyndar gömul saga og ný, en til
frambúðar held ég að með þessari plötu hafi
Sufjan Stevens skipað sér á sess með allra
merkustu tónlistarmönnum sögunnar, og þá
einskorða ég mig ekki við hina svokölluðu
„popptónlist“, sem hann hefur gjarnan verið
talinn reiða fram til þessa. The Age of Adz er
enda ekkert popptónlistarverk, heldur metn-
aðarfullt listaverk tónlistarmanns, á hvaða
mælikvarða sem er.
Yfir í nýja vídd
Sufjan Stevens leiðist þessi vídd og stekkur inn í aðra
með nýju plötunni, The Age of Adz.
Ívar Páll Jónsson ivarpall@mbl.is
Sufjan Stevens hélt magnaða tónleika í Fríkirkjunni árið 2006. Vonandi sækir hann landið heim á ný áður en langt um líður.
Í samtali við exclaim.ca segir
Stevens frá dularfullum veik-
indum, sem hrjáðu hann fyrir
nokkrum mánuðum.
„Ég varð mjög veikur í fyrra
og þurfti að glíma við alvarleg
heilsuvandamál, sem voru mjög
ruglingsleg, dularfull og haml-
andi. Ég gat ekki unnið að ráði í
marga mánuði og þurfti að ein-
beita mér að því að ná heilsu. Ég
var sem sagt frá upptökum í
marga mánuði vegna þessa.
Þetta var veira sem réðst á
taugakerfið og ég missti stjórn á
því hvernig ég brást við að-
stæðum og atburðum. Þetta var
mjög skrítið,“ segir Stevens við
tímaritið.
Stevens varð fárveikur.
Dularfull
veikindi
Tónlist
Hvað ertu að hlusta á um þessar
mundir?
Rage Against the Machine, sem
var jafnframt fyrsta hljómsveitin
sem ég sá á tónleikum. Það var 12.
júní 1993 í Kaplakrika og ég á
ennþá miðann.
Hvaða plata er sú besta sem
nokkurn tíma hefur verið gerð að þínu mati?
Það er fyrsta platan sem ég eignaðist:
Dynasty með Kiss. Ég hlustaði á hana öllum
stundum þegar ég var þriggja ára og finnst öll
lögin skemmtileg enn þann í dag. Það hlýtur að
þýða að hún sé meistaraverk.
Hver var fyrsta platan sem þú keyptir og
hvar keyptirðu hana?
Ég man eftir að hafa keypt Revol-
ver með Bítlunum í plötubúð rétt
hjá Stjörnubíói níu ára gamall.
Sennilega hef ég þó keypt nokkr-
ar Kiss-plötur í Englandi nokkru
fyrr, þ.á m. Destroyer og Love
Gun.
Hvaða íslensku plötu þykir þér vænst um?
Það er Í mynd með Egó sem inniheldur
„Fjöllin hafa vakað“, „Mescalin“ og gleymdu
meistaraverkin „Manila“ og „Í spegli Helgu“.
Grunsamlega góð plata.
Hvaða tónlistarmaður værir þú mest til í að
vera?
Bubbi Morthens, helst þegar hann var í Ut-
angarðsmönnum og Egó. Til vara vel ég John
Lennon þegar hann var að taka upp „A Day in
the Life“.
Hvað syngur þú í sturtunni?
Bubbalög, Smiths-lög og Bítlalög. Ég er nán-
ast búinn að negla Bubba og Morrissey en Bítl-
arnir eru ennþá mjög ómótaðir, sérstaklega
glími ég við Lennon.
Hvað fær að hljóma villt og galið á föstu-
dagskvöldum?
Hljómsveitin Sykur, ekki spurning. Ég er
líka sökker fyrir 90’s-hip-hopi með textum
um hættuleg íbúðarhverfi.
En hvað yljar þér svo á sunnudags-
morgnum?
Seinast þegar ég setti tónlist á fóninn
svo snemma dags varð Guns and Roses fyr-
ir valinu, einhverra hluta vegna: Lies, Appe-
tite for Destruction og Use Your Illusion I og II.
Í mínum eyrum Ari Eldjárn
Morgunblaðið/Golli
„Sökker fyrir 90’s-hip-hopi með
textum um hættuleg íbúðarhverfi“