Teningur - 01.04.1986, Blaðsíða 51

Georges Banu
Heimsóknir að handan
Drög að fagurfræði leikferðanna
Sumariö 1984 voru þrjátíu ár liðin frá
komu Bertholts Brecht til Parísar með
Mutter Courage og tuttugu ár frá sögu-
legri leikferð Peters Brook um Austur-
Evrópu með sviðssetningu sína á Lé
konungi. Petta eru tvö a&næli sem h'tið
fer fyrir, en minna okkur þó á það, að
leikhússaga tuttugustu aldar er líka saga
leikferðanna, þessara heimsókna að
handan. Mikils háttar leikferð er alltaf
uppspretta endurnýjunar.
Örlög útilistar
Vettvangur Ieiklistarinnar var í upphafi
á útihátíðum og því hlutu leikferðir að
verða köllun atvinnuleiklistar þegar hún
kom til. Leikaramir ferðast milli borga-
leikhúsið er borgarfyrirbæri - og koma
þeirra raskar öllum venjum, er viðburð-
ur í bæjarlífinu. Til að byrja með starfa
leikhóparnir, sem ferðast vítt og breitt
um Frakkland, Þýskaland eða Ítalíu, eft-
ir sömu leikreglu: leikur einstakra leik-
ara er eina undantekningin. Síðar, þegar
komið er út fyrir sameiginlegt málsvæði,
fer leikferðin að hafa bein áhrif á leik-
hópinn og starf hans. Femando Taviani
sýnir fram á að Commedia dell‘Arte hafi
orðið til þegar ítölsku leikararnir komu
til Parísar. Þá komu leikflokkar, sem áð-
ur léku allar gerðir leiklistar, fram fyrir
franska áhorfendur sem sérfræðingar í
gríni, og um leið varð hreyfingin orðinu
yfirsterkari af einskærri tjáningarþörf.
Þannig varð til nýtt leikhúsform, sem
>,auglit Parísarbúa“ festi í sessi. Það
Bertholt Brectu, Helen Weigel og Berliner Ensemble i leikferð.