Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 62

Við viljum leggja eina spurningu fyrir
ykkur: Hvaða verði hefði átt að gjalda þau
mistök, er orðið höfðu í Ungverjalandi,
þar með talin þau mistök sem voru
afleiðing af mistökum okkar sjálfra, —
okkar, er áður höfðum stemmt stigu við
fasismanum, þegar hann hafði lagt undir sig
alla Evrópu? Við erum ósmeykir við að
segja það. Hvað álítið þið, að hefði verið
rétt verð ?
Átti að gjalda þau því verði að sitja hjá
meðan ógnaröld gagnbyltingar leystist úr
læðingi ? Átti að gjalda þau með öllu því blóði
ungverskra verkamanna, sem úthellt er og
fasistarnir hefðu haldið áfram að úthella, ef
skriðdrekar Ráðstjómarríkjanna hefðu
ekki varnað þeim vegarins?
Fundust ekki aðrar leiðir til að bæta fyrir
mistökin en að sleppa lausum fasistískum
gagnbyltingaröflum, sem ætluðu að afnema
alþýðuríkið og koma á fót í Ungverjalandi
hreiðri nýrrar styrjaldar?
Við beinum máli okkar til ykkar: Minnizt
ársins 1936, minnizt þess sem gerðist á
Spáni. Þá voruð þið sama sinnis og allt
heiðarlegt fólk í heiminum, að ekki gæti
komið til greina neitt „afskiptaleysi“, þar
sem fjöldamorð og hengingar ættu sér stað,
þar sem menn væru lifandi grafnir í nafni
fasismans. Hugsið ykkur um: Er
ekki það, sem gerzt hefur í Ungverjalandi,
árangur af löngum undirbúningi
afturhalds utan þessa lands? Og þegar
ungverskir menn verða píslarvottar fasista
og þegar franskir afturhaldssinnar reyna að
koma ,,L’Humanité“ (málgagn franska
kommúnistaflokksins. Þýð.) fyrir kattarnef,
er það þá ekki allt eins og hlekkir í sömu
keðju?
Við vitum, hvernig franskur verkalýður
hefur svarað afturhaldinu. Er það ekki
táknrænt um viðhorf þeirra manna í
heiminum, sem í fylkingarbrjósti standa, til
árásartilrauna afturhaldsins, viðhorf, sem
er — og það hörmum við — svo gerandstætt
yfirlýsingu ykkar?
Við höfum átt fund með mörgum ykkar,
Vercors, Roger Vailland, Jean-Paul Sartre,
Simone de Beauvoir, Claude Morgan, í París,
í Moskvu og í öðrum borgum.
Á þrengingatímum hafa margir ykkar sýnt
hetjulund og tekið þátt í andspyrnunni gegn
fasismanum með vopn í hendi. Þá sáuð þið
sannleikann. Horfizt í augu við hann núna!
Ef fasisminn, afturhaldið, reynir að ná
undirtökum — og tilraunir Horthy-sinna til
að nota atburðina í Ungverjalandi sér í hag
er ískyggileg vísbending — þá er það trú
okkar, að við siglum allir á sömu fleytunni.
Og við segjum ykkur afdráttarlaust:
Við viljum ekki að sorgarsagan frá 1933, því
ári, þegar fasisminn komst til valda,
endurtaki sig einu sinni enn, hvorki 1
Ungverjalandi né neins staðar annars staðar.
Og við viljum að þið vitið það og hugleiðið
það-
M. Sjólókoff, K. Fedín, M. Basjan, L.
Léónoff, V. Ivanoff, V. Kataéff, V. Asjaéff,
V. Ovétskín, S. Sergeiéff-Tsenski, H. Fors,
P. Brovka, F. Gladkoff, A- Súrkoff, V.
Panóva, A. Tvardorvski, N. Tíkhónoff, K.
Símónoff, V. Inber, N. Pogodín, G. Markoff,
E. Dolmatovski, L. Nikúlín, S. Míhækoff, A.
Tsjækovski, A. Prókoféff, A. Korneitsjúk,
M. Isakovski, S. Marsjak, K. Pástovski,
V. Vassilévskaja, E. Kasakévitsj, B.
Lavrénéff, S. Kavérín, V. Smirnoff, B.
Kotsjetoff.
21. nóvember 1956
(Literatúrnaja Gazeta, 22. nóvember 1956).
48