Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 118

Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 118
er sjálf lífsgátan, tími og eilífð, líf og dauði. Speki bókarinnar er falin bak við barnslegar spurningar og barnsleg svör, en alvara hennar aldrei án kímni. Gátan er ráðin á þann hátt, sem hún nokkru sinni ræðst, í djúphugulli spurningu drenghnokkans í bókarlok:,,.... ef atburðir eru til í ókomna tímanum, á ð u r en þeir gerast á jörðinni, er það þá nokkuð ólíklegt, að atburðir haldi áfram að vera til í gamla tímanum, e f t i r a ð þeir hafa gerzt á jörðinni". Má vera að orðin, er lýsa hugrenningum drengsins, þar sem hann situr klofvega á baðstofumæninum við athuganir sínar á náttúrunni, geti átt nokkurt erindi til þeirra, sem ekki finna yndi bókarinnar eða sýnist ýmsu ofaukið á blöðum hennar: „. . . . Það er allt annað að góna á vindský en góna á stein, þó að hann sé furðulegur. Á vindský góna allir, og það getur verið gagnlegt upp á allt, sem getur fokið. En á stein gónir enginn nema ég, og það kemur engum að notum. Þess vegna verð ég hlægilegur. En það verður enginn hlægilegur fyrir að góna á ský, af því að það getur verið gagnlegt, og það er ekki kallað að góna, heldur að horfa“. Þetta er viturt, í ætt við Lao-tse. Bókin er náttúru-mystik. Hafi Þórbergur þökk fyrir þessa bók. Bjarnarnesi, 25. marz. Undir mynd af David Hume á blaðsíðu 35 í 3. hefti Birtings 1956 átti að standa: Myndin er birt með leyfi The Board of Trustees for the National Galleries of Scotland- Harpan er búin til söngs. Jóhann Hjálmarsson: Aungull í tímann. Ljóð. 62 bls. — Reykjavík 1956. Þessi bráðungi höfundur hefur hlotið einskært hrós fyrir ljóð sín, og sannarlega á hann gott skilið — í stuttu máli: drengurinn er skáld. Um það er ekki að sakast þótt hann standi undir augljósum áhrifum annarra skálda, einkum hinna ungu; hitt er fyrir mestu að hann skilar fegurð, hefur til að bera þá skáldlegu skynjun sem er upphaf og forsenda listsköpunar. Enn eru ungir menn að gefa út ljóðabækur, þar sem eigi vottar fyrir skáldlegri upplifun né listrænni túlkun; það er þegar frá öndverðu ljóst að þeir koma aldrei til með að verða skáld, hvernig sem þeir kosta sér til. En ef Jóhann Hjálmarsson verður ekki hugþekkt skáld þegar fram líða stundir, þá bregzt honum eitthvað annað en gáfan. Ljóðin eru flest stutt, aðaltraust þeirra er myndin; og svo sem jafnan er um stutt lýrísk Ijóð er höfuðvandi skáldsins sá að taka hvorki of grunnt né djúpt í árinni — spurningin er þessi: hvenær er ég búinn að segja alveg mátulega mikið? er ekki þessu ofaukið? vantar hér ekki eitthvað í? Það er næsta fágætt að unglingi auðnist að sigla svo milli skers og báru á sónarsæ sem Jóhanni Hjálmarssyni hefur tekizt. Ég nefni t. d. ljóðin Söknuð, Um okkur tvö, Er landið vaknar, Ljóð án nafns, Barn, Við skulum stíga dans, Þrá mín og þín, Eitt kvöld í vor, Bláa land, Dóminn — allt saman ljóð sem sómdu sér bærilega hvar á landi 100
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Birtingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Birtingur
https://timarit.is/publication/823

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.