Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 109

Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 109
þverstæður lífsgátunnar reka endahnút á hvern ljóðþráðinn eftir annan. Þótt sú endurtekning geti orðið tilbreytingarlaus, er hún ekki til einskis, ávöxturinn er „1 draumi sérhvers manns“, fullkomin tjáning yrkisefnisins. Táknmál Tímans og vatnsins er hreint og sterkt og kliður kvæðanna heillandi, en verkið hefur ekki fengið nógu skýra heildarmynd, það er hin ófullgerða sinfónía Steins. Davíð Stefánsson frá Fagraskógi: Ljóð frá liðnu sumri. Helgafell. Svo ergist hver sem hann eldist, skáldin því miður líka. Sá sem þetta ritar hefur aldrei haft tilhneigingu til að hefja Davíð til skýjanna, en mér hnykkti við að lesa þessa síðustu bók hans. Hinu góða, gamla skáldi dulúðugrar angurværðar, blossandi ástríðna, svellandi lífsnautnar bregður varla fyrir. I stað þess er kominn geðstirður nöldurseggur, sem finnst öllu vera að fara aftur, ástundar guðrækni meira af vilja en mætti og kastar höndunum til ljóðagerðarinnar. Mærðin hefur oft orðið Davíð hættuleg, og nú flóir skrúðmælgin yfir alla bakka. Bygging hvers kvæðisins af öðru fer í handaskolum, þau líkjast mörg glefsum úr rímuðu eintali án upphafs og endis. Ljóðmyndirnar rekast hver á annarrar horn. Hendingar, jafnvel heil erindi, eru innantómt orðagjálfur, þar sem hvorki finnst heil brú í hugsun né myndum: Dæm þú ekki, drottins kirkja, i drápur þær, sem fjöllin yrkja. eða Yfir fljót getur einhuga þjóð reist öfluga brú. En enginn skyldi í auðmýkt trúa annarra trú. Hvaða samband er milli brúarsmíða einhuga þjóðar og trúnaðartrausts á annarra trú? Úr hástemmdu orðskrúði detta kvæðin fyrirvaralaust niður á flatneskju einfaldasta hversdagsleika: Ef fræið dafnar og festir rætur, þá fyrst munu auðnirnar gróa. Þetta er nú speki, sem segir sex. Ekki er heldur lítils virði að vita að Hollum híbýlum berst hreint loft. Skáldið er sí og æ að ákalla guð sinn, en ekki geta trúarljóð þess talizt innileg. Það er ekki laust við sjálfbyrgingsskap 1 þessari hendingu: .... vitur maður treystir á drottins náð. Guð Davíðs virðist eiga í sífelldum útistöðum við skæða fjendur, og skáldið telur enga vanþörf á að veita honum lið:
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Birtingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Birtingur
https://timarit.is/publication/823

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.