Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 102

Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 102
í farþegaskrám, andi og heyri vísi klukkunnar sarga skífuna á rás sinni. Silla grét. Silla sagði koma. Silla dró mig upp á jörðina. En mig langaði ekki að deyja á stríðstíma; þvílík smán væri slíkt! Ég sætti mig við lífið og hugsa stoltur um manninn, hina stríðandi veru úr kirtlum. Ekki veitir af. Blaut er hún af sól og dimmu, eins og gegnblaut þvaga, með sólina, vötnin og land sitt í augum. Við vorum kæfa fyrir guði, ef nokkru máli skipti hvað við vorum, mannkyn ein samfelld breiða yfir þveran og endilangan heiminn; en hversu fagran duttlung hafði Silla ræktað, hrædd: að djöflar loftsins kæmu, fögur, í dalnum, en andaði áf jálgt og dró fætur sína tryllt upp úr keldum; rafmögnuð í dimmunni; og haf ði hún ekki sprottið á fætur árla morguns og frískleg skondrað um borgina að bjóða til kókódrykkju og tertuáts á afmælisdegi sínum. .... og hversu lengi hafði Sillu langað að vera í dalnum, hve oft farið þangað fyrirfram í huganum áður en tjaldið kom inn í líf hennar. Hún hafði hugsað um dalinn af öllu viti og þar að auki ýmislega, skakkt, að því er hún hélt, með taugum; en þegar hún sagði þetta hló hún; nema hvað veit ég, eða er nokkur von að ég viti hvemig kirtlar hennar starfa? Eg hugsaði: Hvar ætli hún setjist niður í tjaldinu, hægra megin eða vinstra megin, halla höfðinu sínu að súlunni, en æpa ekki, örugga um að f jallaþjófar steli ekki brjóstum hennar meðan ég er hjá henni; en ég hef veitt því ef tirtekt að magi henna hristist er hún hlær; en eitt sinn sá ég, fúinn, slöp á fæti hennar er hún sagði mér frá blómi sem hún vissi ekki hvað hét en var fallegt uppi í klettariði nærri fossi. Nema ég gat ekki- náð til þess, enda var ég ekki nema tíu ára þá, sagði hún. En mér var sama hvar ég var, alveg sama, Jón Dan: Nokkur orð í tilefni Browning-þýðingar. Sýning Leikfélags Reykjavíkur á Browning-þýðingunni eftir Rattigan verður, ásamt Þrem systrum Ohekovs, að teljast einn stærsti leiklistarviðburður vetrarins, sem nú er að líða. Dirfska Leikfélagsins er furðuleg þegar höfð er í huga sú staðreynd, að Browning-þýðingin hefur tvívegis áður verið flutt í útvarpi, og trú þess á þroska leikhúsgesta virðist stappa nærri ofsatrú. Og þarf þó ekki svo að vera, heldur gæti hitt verið skýringin, að leikstjóri og leikarar, með vinsamlegri afstöðu félagsstjórnarinnar, mætu meira þá gleði starfsins, sem samfara er sýningu og undirbúningi slíkrar sýningar, en ömgga vissu um fullan kassa. Fólk sagðist hafa heyrt leikritið flutt í útvarpi, og vel hefði tekizt, engin ástæða væri því til leikhúsferðar. En þetta hlutlausa pass, með votti andúðar á því uppátæki að koma með margþvælt leikrit, var alveg út í bláinn, því trompin voru öll á hendi Leikfélagsins. Menn þurftu bara að hafa fyrir því að fara í leikhúsið til þess að sannfærast og njóta ósigurs síns. Þetta var nýtt leikrit. Síðan í Marmara fullkomlega, fram og aftur, til enda; og það var bara hendi minni að kenna ef nokkm var um að kenna að grös við vatnið særðust; en heimurinn var góður og ástin líka .... og penninn minn brotnaði i vatnsfletinum og ást var vatn. 88
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Birtingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Birtingur
https://timarit.is/publication/823

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.