Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 100

Birtingur - 01.01.1957, Blaðsíða 100
þungum sjó þá skipti það engu máli, nema hvað hann var á landinu og mátti brotna, en hann var síður en svo í ætt við stafina mína og ljósbrotin sem urðu tryllt af gleði og brutu öll lögmál þá stund: Súgur var f rá stöfum sem hófust upp af jörðu og fóru til hrafnanna. Þar áttu þeir heima! Þar áttu þeir nú aldeilis heima, hvítir, meðal hrafna! Þeim var þyrlað af vængjum hrafnanna og reikuðu meðal þeirra að gamni; en hryggur minn var í ferðatösku manns sem lifði á kaupum og sölu, kaupum og sölu. Ég fann að ég var á ferð. Ég fann að ég sniglaðist áleiðis að vatninu, framhjá nokkrum skýjum, sem voru að sjá eins og bómull, þess fullviss að ef leitað yrði á mönnum kæmist upp að þeir eru skrítnir. Ég þóttist vita að þeir væru að þefa hver af öðrum og bíða: Hvað skyldi hann segja og hvað skyldi hann gera, he ? Og hver hugsar að hinn sé ekki í lagi og hinn hugsar að hver sé ekki í lagi þótt enginn viti í raun og veru hver hinn eða hver eru. Þess vegna gat ekki verið nein skömm að leyfa stöfum að draga sig þótt þeir væru berir. Stafir eru bestir í heimi tra la la la la la. Stafir eru bestir í heimi tra la la la og la. Við komumst ekki að vatninu fyrr en um lágnætti. Ég lét mig engu varða þótt ferðin gengi hægt en dró að mér kelduilminn af því ég var þyrstur, en hann minnti mig á vatn; en leirinn þvoði augnalok mín sem voru nýkomin út úr bókasafni frá síðasta vetri. Ég man ekki hvort ég hugsaði þessa stund, en mér leið mjög vel. Mætti segja mér að hugsanir mínar hafi ekki komist öllu lengra en að sefgrösunum við tjörnina; og þótt einhver hefði komið til að bola mér frá tjörninni hefði ég sjálfsagt haldið mér 1 grösin með kjafti og klóm því að öllu var gaman. Hendur mínar voru einar að verki, en augu mín höfðu sokkið í vatnið og lituðust um. Ég man að vatn var í vitum mér, og það var líka í grennd við mig, nóg af vatni, mold og litlum trjám sem ég veit ekki hvað heita og stendur á sama af því þau voru hjá mér. Það voru bara hendur mínar sem héldu. Það voru bara hendur mínar sem gerðu eitthvað. Það var bara höndum mínum að kenna ef eitthvað var einhverju að kenna. Það var bara höndum mínum að kenna ef eitthvað var einhverju að kenna. Það voru bara hendur mínar sem héldu. Það var bara þeim að kenna ef eitthvað var einhverju að kenna þótt það sé ekki víst því ástin var til, 1 vitum mér og augum. Ég hugsa að líkaminn hafi ekki loðað við mig lengur, grár, meyr og afbrýðisamur. Ég hugsa að hann hefði farið niður í flæðarmál ef ég hef ði sagt honum það og látið brimið afmá glæpsamlegt eðli sitt, hvítnað í sandinum og eyðst. En á þessari stundu var hann forvitinn. Þá var það að mér vaknaði sá grunur, eftir að hafa ekki hugsað neitt um stund, að ég hafi einhvern tíma horft í vatni. En smám saman sannfærðist ég um að ég hafi einungis orðið þyrstur í húsi: í borg: við glugga: þyrstur þótt ég hafi drukkið af öllu þreki: Ógnsár þorsti hafði eitt sinn snúið mér 1 hringi við glugga og knúið hjálparvana hugann til að viða að myndum frá liðnum tíma, kvalinn hrakist um týnda daga í leit, að lokum róast: Að lokum var bytta með svörtu sulli allt sem þurfti: nóg til að hugurinn færi út í kuldann og hresstist, langt burt í f jarlægð þar sem vatnið var. Það var enginn vafi að blekið hataði mig ekki, en það var ekki mikið blek sem ég átti í stórri borg. Það var enginn vafi að ég hafði séð blek svífa við gluggann. Hvort ég sá það ekki bera við hvítan himin 86
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Birtingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Birtingur
https://timarit.is/publication/823

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.