Birtingur - 01.06.1959, Qupperneq 19

menn, sízt fyrir þann sem heyrir þeirri undirstétt þjóðfélagsins til sem
eru listamenn á Islandi. Það er helzt fyrir ósýnilega sérfræðinga sem
koma af baðströndum Miami eða úr spilabönkum Las Vegas með hugann
tóman og engin fyrirstaða í huganum þegar þeir sitja hér í hálfan mánuð
og teikna mynstur fyrir hina óklóku skálka sem eru okkar forsvar. Ég
reyndi að snúa mig út úr þessari bölvuðu flækju með því að hefja hug-
ann á lírisk svið og halda að honum fjallasýninni og fleiru sem við erum
að raupa af við aðkomufólk. Það var kyrr dagur og hafði fryst í still-
unni, og fjöllin hvít og kvöldið blánaði yfir. Ljósin kviknuðu og til sveitar
að sjá sýndust þau hristast örsmá í snjónum eins og eðalsteinar í hendi
gamals manns með hvíta útfararhanzka sem skelfur fyrir neðan svalir
hússins þar sem þú situr og horfir.
Svo sátum við inni, og Robbins sagði mér af ferðinni. Hann var ánægður
með viðbrögð hinna íslenzku leikhúsgesta, þótti vænt um hvað þeir voru
fljótir að koma til móts við það sem gerðist á sviðinu, hlýjuna. Allsstaðar
í ferðinni höfðu undirtektir áhorfenda verið ákaflega góðar, í Portúgal
og á Spáni höfðu þeir þó verið einna tregastir til, þar væru þeir svo
bundnir garnla tímanum, ómóderne og sér á parti. f Lundúnum höfðu
þeir gengið berserksgang af hrifningu, sagði Robbins: London went
berserk, went crazy. Þar hafa þeir talað urn að þetta væri einhver allra
mesti listviðburður lengi.
Hann sagði að hann hefði séð margt í ferðinni sem áveiðanlega myndi
hafa þýðingu fyrir sína list. Hann hefði séð miklu meira af leiklist heldur
en danslist og taldi margt upp. Einna hrifnastur heyrðist mér hann vera
af því að sjá sýningu Berliner Ensemble á Galileo Galilei eftir
Brecht: einhver allra fallegasta sýning sem ég hef séð, sagði Robbins.
í Svíþjóð hafði hann hrifizt af óperunni Wozzek eftir Alban Berg, tólf-
tónakerfismanninn snjalla sem byggði á grundvellinum sem Schönberg
lagði, það hefði verið stórfenglegt, sagði hann. Og fór svo að tala um
Þrjár Systur sem hann hafði einnig séð þar. Ég spurði hvort hann
hefði tekið eftir þeim sem lék bróðurinn, það var Anders Ek, þá tók
Robbins kipp og hældi þeim leik ákaflega. Þegar talið barst að ballettlist
á Norðurlöndum lofaði Robbins sérstaklega danska ballettinn, einkum
væru piltarnir góðir þar en í Svíþjóð sagðist hann hafa fylgzt með æf-
ingum án þess að þykja mikið til um, en þar væri kvenfólkið betra. Þegar
við töluðum um kóreografíu eftir Norðurlandahöfunda sagði hann að
Mánahreinninn eftir Birgit Cullberg væri mjög fallegt verk og
stílhreint. 1 Póllandi hafði honum litist vel á það sem hefur verið gert
til þess að byggja upp framtíðai’ballett og í Júgóslavíu hefði verið ákaf-
lega skemmtilegt að finna eldmóð dansenda.
En Bolshoi? Rússneski ballettinn? segi ég: þið hafið ekki farið til Rúss-
lands í þessari ferð?
Birtingur 15