Birtingur - 01.06.1959, Blaðsíða 78

Hann er fyrir utan allan tíma, fyrir utan vikuna, mánuðinn og árið.
Maður verður að bíða. Hafa þrótt til að bíða. Og það sem mest er
um vert: maður verður að haga lífi sínu skynsamlega, haga sér skyn-
samlegar en við höfum gert hingað til. Ekki láta svíkja okkur, berjast,
verja okkur gagnvart óþverranum. Kanske verður það þá gott með
tímanum. Hefurðu kraft til að bíða, Grzegorz?
Hann þagði.
— Kanske snýr hún aftur, sagði hann.
Hún brosti.
— Hvaða máli skiptir það, sagði hún. Sagan þín sem þú sagðir mér
forðum er heimskulegt æfintýri fyrir börn. Og stúlkan þín? Kanske
kemur hún aftur, kanske ekki. En jafnvel þó hún kæmi. Fólk spillir á
milli ykkar. Aldrei munuð þið geta gert ykkur grein fyrir hvað það
er sem sameinar ykkur og hvað skilur ykkur að. Þú verður sífellt að
hugsa um hana, um manninn hennar, um hvað sé að gerast milli þeirra
þá stundina... .
— Þetta er nóg, tók hann fram í fyrir henni.
Þau sátu þögul.
— Sko, sagði Agnieska eftir stundarþögn. Hún tók fram byssuna.
Stundarkorn bisaði hún við lásinn svo rann patrónan með smelli fram
í hóifið. — En þú kemur ekki til með að lifa það, sagði hún — og
þegar okkur líður seinna öllum betur, þá verður þú — ekki neitt. Betl-
andi, útúrdrukkinn tötraleppur sem ekki trúir á neitt og enginn trúir
til neins. Tíminn verður hættur að líða fyrir þér. Þú verður lík á meðal
okkar....
— Hættu, sagði hann. — Pólland er búið að tala sig dautt.
— Ég ætla að hætta, sagði hún. — Eftir daginn á morgun vil ég fá
að sofa. Ég vil að mamma geti dáið í ró og næði. Taktu byssuna hérna,
hún er spennt. Nú fer ég og þú lætur verða af því. Þú skalt ekki þurfa
að öíða eftir henni lengur eða kveljast af ósigrinum. Hvergi skaltu
framar eiga neitt inni, ekki þurfa að treysta neinum. Hvorki herdeild-
um eða konum. Það verður slökkt á öllu. Hérna!
Hún rétti honum vopnið. Hann tók viljalaust við því.
— Eitt enn, sagði hún. — Þú veist mér þykir vænt um þig. Kysstu
mig.
Hann beygði sig yfir hana og kyssti hana á kinnina; varir hans voru
kaldar og hrjúfar. Hún hristi höfuðið.
— Ekki svona, sagði hún lágt — kysstu mig eins og ég væri ekki
systir þín......Bíddu við, ég skal kyssa þig sjálf.
Hún kyssti hann.
— Grzegorz, sagði hún — ekki hugsa um að öllu sé lokið. Hugsaðu
74 Birtingur