Birtingur - 01.06.1959, Síða 22

glíma við undrafiman mann sem hafði þá sérgáfu að hvernig sem glímu-
kóngurinn hóf hann á loft og veifaði og sveiflaði ýmislega þá náði hann
ævinlega að bera fætur fyrir sig, Hilmar heitir sá. Það þótti Robbins
gaman að sjá. Hann sagðist hafa notað sjálfur í dansi tak sem líktist
mjaðmahnykk í glímunni okkar. Lárus lét þá vösku sveina sýna helztu
brögð og varnir glímunnar, bæði ofurhægt og líka í hröðum átökum og
ég fann glöggt að Robbins hafði mikla ánægju af þeirri sýningu.
IV.
Kvöld eftir kvöld fylltist Þjóðleikhús okkar og hin undursamlega list
seytlaði inn í hjörtun, æ að þetta skuli þurfa að enda, á eftir lá við að
þekkja mætti þá úr í miðbænum eða við biðstöðvar strætisvagnanna sem
höfðu verið í leikhúsinu um kvöldið og séð list Jerome Robbins og dans-
aranna amerísku.
Þarna var maður sem þorði að sópa burt hinum fáguðu balletthefðum
fyrirbítímans, flutti dansinn úr hinum auðu hirðsölum þar sem köngu-
lóarvefurinn mynstrar hornin og dansararnir höfðu undirskrifað sitt
eigið fjarvistarvottorð úr nútímanum með fornmenntuðum píróettum
teiknuðum í ryk hins liðna. Þarna kom maður sem notaði þetta undur-
samlega tæki: mannslíkamann til að dýpka skyn okkar á okkar eigið líf,
okkar heim.
Og hvað þurfti þá að segja í viðtali?
18 Birtingur