Birtingur - 01.06.1959, Síða 48

friðli sínum og annað kemur henni ekki við. Við megum bæði liggja
hér og drepast ef hún bara fær að sofa hjá þessum strák sínum.
— Ætlastu kanske til ég sofi hjá þér? sagði Agnieska.
Hún reis á fætur; andartak horfðu þær hvor á aðra. Svo lokaði móðirin
augunum og sami píslarvættissvipurinn kom á andlitið. Agnieska fór
fram í eldhús og skellti á eftir sér hurðinni. Hún kveikti ekki ljós en
setti upp vatn í te. Nú fyrst þegar hún lyfti fullum vatnskatlinum
fann hún til sársauka í hendinni. Hún bar hana upp að andlitinu og
skoðaði hana í glætunni frá ljósastaurnum: hnúarnir voru bólgnir
eftir höggið. Hún horfði inn í bláan suðandi gaslogann og hugsaði:
„Nú kemurðu víst ekki á morgun. Á morgun verður lykillinn undir
mottunni eins og þú samdir við Róman og enginn kemur að taka
hann. Þarna sérðu! Ef það væri til vél sem læsi hugsanir hlytirðu að
vita hvað er að gerast innan í mér þessa stundina. Ég efast um ég
muni nokkurn tíma geta sagt þér það. Fólk kemur aldrei til með að
skilja hvort annað í þeim efnum. Á hvaða sviði ætli fólk skilji svosem
hvert annað? Ef um það er að ræða að lána tuttugu zloty, stígvél eða
þvottavindu getur það kanske hugsast. En það nær heldur ekki lengra.
Einhver sagði einhvern tíma að það væri myrkur sem skildi fólk að.
Einhvern tíma höfum við bæði heyrt það. Þarna sérðu sjálfur! Og hérna
er gaslogi. Frá honum er örlítil birta, dálítill ylur. Það má elda á
honum te eða hafragraut á morgnana. En það má líka gera annað:
Maður gæti til dæmis hent tekatlinum til fjandans, læst dyrunum,
slökkt logann og reynt að hugsa ekki um nokkurn skapaðan hlut
framar. Hugsa ekki um það að faðir manns er smám saman að breytast
í apa, eða um það að eftir dálitla stund verði maður að fara inn til
foreldra sinna að sofa, eða um það að áreiðanlega finnumst við ekki
á morgun....“
Faðir hennar kom inn.
— Mömmu þína langar í grasate, sagði hann. Hann gekk að slökkv-
aranum og seildist til hans.
— Ekki kveikja, sagði Agnieska. Vangar hennar voru ekki orðnir
þurrir.
Hann stansaði.
— Situr þú og lætur þig dreyma?
— Já.
Hann settist í uppáhaldsstellingarnar sínar með greipar spenntar um
hnén. Svo laut hann í átt til hennar.
— Ég væri ekki á móti því að vita .. hvað þig dreymir um ? sagði
hann og vildi láta það hljóma sem glens.
— Kóngssoninn í æfintýrinu.
— Á hann höll?
44 Birtingur