Vera - 01.12.1984, Blaðsíða 4

langaö til að birta nafn mannsins því mér
finnst óréttlátt að slík ,,svín” skuli njóta
virðingar í heimabyggð sinni þrátt fyrir
hegðun sína.
Er ég var að vinna á Höfn í Hornafirði s.l.
sumar varð ég vitni að atburðum sem
hvöttu mig til að skrifa þessa grein. Síðla
kvölds í byrjun júní sá ég álengdar að mað-
ur lúskraði allóþyrmilega á konu sem ég
síðar komst að raun um að var eiginkona
hans. Hann slengdi henni af öllu afli niður
í götuna en þetta var steinsteypt bílaplan
fyrir framan kaupfélagið. Síðan lét hann
hvert höggið af öðru dynja á konunni þar
sem hún lá á götunni. Fjöldi fólks stóð
þarna umhverfis þau og reyndu sumir að
halda manninum og tala hann til.
Lögreglubíll stóð þarna í um 50—100
metra fjarlægð og inni í bílnum sátu tveir
lögregluþjónar. Ég fór og talaði við þá og
benti þeim á árásina. Einu svörin sem ég
fékk voru á þessa leið: ,,Þetta er allt í lagi,
þú þarft ekki að hafa neinar áhyggjur, við
fylgjumst með þeim héðan. Við þekkjum
þetta fólk.”
Mér fannst þeir jafnvel vera hálf
hneykslaðir yfir því að ég skyldi vera að
skipta mér af þessu.
Ég gat illa sætt mig við þessi málalok og
fannst ég verða að gera eitthvað í málinu.
Nokkru síðar hafði ég samband viö mál-
gagn sem gefið er út þarna í byggðarlag-
inu í þeim tilgangi að reyna að koma þess-
ari sögu á framfæri. Manneskja sem þar
varðfyrirsvörum sagði þaðvera stefnu hjá
málgagninu að birta aldrei neitt neikvætt
um fólk í byggðarlaginu. Auk þess kvaðst
hún þekkja til viðkomandi hjóna og vita að
þetta væri mjög gott hjónaband þótt slík
rifrildi kæmu upp hjá þeim annað veifið.
Að lokum sagði þessi manneskja: „Við
verðum að vernda fólk hérna í byggðarlag-
inu gegn slæmu umtali”.
Við þessi orð varð ég gjörsamlega orð-
vana og vissi satt að segja ekki hvernig ég
átti að snúa mér í þessu máli. Mér fannst
rangt að láta þarna við sitja og þegja þessa
sögu í hel.
Ég hef mikið velt fyrir mér síðan hvað
hægt sé að gera í málum sem þessum.
E.t.v. væri möguleiki að skipuleggja nám-
skeið í sjálfsvörn fyrir konur eða t.d. setja
á markað hérlendis áhöld fyrir konur til að
nota í sjálfsvörn s.s. spraybrúsa, gasbyss-
ur o.s.frv. Þessi ráð þyrftu þó auðvitað ekki
að koma til ef viðhorfin til ofbeldis gegn
konum væru önnur en nú er raunin á.
Mér finnst aðalatriðið að reyna á ein-
hvern hátt að breyta þeim viðhorfum sem
nú eru ríkjandi í þjóðfélaginu til ofbeldis
gegn konum.
Mig langar aö þakka Helgu Maríu Carls-
dóttur fyrir hjálpina við að koma þessu á ís-
lensku- _
Susanne Wilke
Suðurgötu 69
Reykjavík.
Kcera Susanne og Erla.
Við þökkum ykkur kœrlega fyrir bréfin.
Við höfum engu við þau að bcela enda tala
þau sjálf sínu máli. Við vonum að lesendur
VERU haldi áfram að hafa augun opin fyrir
slíkum hlutum og sendi okkur það sem þeir
rekast á. Af nógu er að taka. Aðeins ef við
konur erum stöðugt á verði og bendum á það
ranglceti sem konur eru beittar, er von til þess
að við getum þokað málum í rétta átt. Látum
í okkur heyra!
Kveðjur frá VERU.
23. nóv. ’84
Kæra Vera!
Loksins læt ég verða af því að setjast
niður og senda ykkur línu.
Ég hef undanfarna mánuði reynt að ná
í ykkur þarna á Hótel Vík í síma, en ekki
haft árangur sem erfiði, því miður. En nú
langar mig að biðja um áskrift að blaöinu
ykkar.
Það var nú kominn tími til að konur
fengju sitt málgagn og ég vona að Vera
verði langlíf. Einu blöðin hingað til ætluð
konum hafa verið einhver tísku og ástar-
sögu blöð. Ég er nú samt ekki að lasta tísk-
una sem slíka, en það er nú hægt að
hugsa um eitthvað fleira svona inn á milli.
Mér hefur stundum þótt það skína í gegn
hjá fólki að kvenréttindakonur séu ein-
hverjar dyrgjur sem gangi bara í þeim föt-
um sem næst eru. Ég tel mig ekki vera
minni kvenréttindakonu en hverja aðra og
þó fer ég sko alls ekki í hvaö sem er. Ég
met það nákvæmlega jafn mikið við stelp-
ur og stráka að þau séu vel til höfð.
Ég stunda nám í menntaskóla úti á landi
og þar eru það algerlega strákar sem leiða
félagslífið. En stelpurnar sitja einhvers
staðar og tala um síðasta ball. Nei,
kannski eru nú ýkjur að segja það, en mér
finnst sumar stelpur ótrúlega ómeðvitaðar
um hvað staða konunnar er langtum lakari
en karla. Mér finnst ótrúlega mikið um að
stelpur segi: ,,Ég ætla ekkert að fara að
læra eftir menntó, heldur bara að búa.”
Svo það er langt í land ennþá.
Anna.
P.s. Berjast í þessu stelpur!
Kœra Anna!
Við þökkum þér bréfið og áhugann á blað-
inu. Okkur þykir miður að þú skildir ekki
hafa náð slmasambandi við okkur, en það
stafar kannski af því að við erum yfirleitt ekki
við fyrr en eftir klukkan 2 á daginn og til 6. En
þúfœrð ncesta blað sumsé um hcel ípósti með
baráttukveðjum.
VERA
Ps. Hvernig vœri að stofna kvennahóp í skól-
anum?
Þessa auglýsingu frá opinberu
fyrirtæki fékk Vera senda
frá einum lesanda.
Myndin talar sínu máli!
Nóvember 1984
Símaskrá —Auglýsingar
Pósthólí 311 - 121 Reykjavík
PÓST- OG
SÍMAMÁLASTOFNUNIN
I