Vera - 01.12.1984, Blaðsíða 29

rh. um hvort hafinn væri undirbúningur aö lögverndun
starfsins og gefa þannig ráöherranum kost á að sjá um
framkvæmdina. Nú hefur Albert hins vegar lagt fram
ffv. um sama efni, áöur en Ragnhildi gafst færi á aö
svara fyrirspurninni. Nær frumvarpið vonandi fram aö
Qanga, en óneitanlega er staöan ekki jafn sterk og ef
um stjórnarfrv. heföi verið að ræöa. Þingkonur Kvenna-
,ista sáu sér ekki fært undir þessum kringumstæöum aö
setja nöfn sín undir frumvarp Hjörleifs Guttormssonar,
munu að sjálfsögðu styðja það málefnisins vegna. f
öðru lagi er fyrirspurn um kennsluréttindi kennara í
9runnskólum, hlutfalliö milli réttindafólks og réttinda-
lausra kennara og í þriöja lagi er svo fyrirspurn um
•eiösögukennara. Guörún Agnarsdóttir hefur þegar
mælt fyrir hinum tveimur fyrrnefndu, en þeim ekki verið
svarað enn.
Ekki gert ráð fyrir börnum
í byrjun þings lagði Kvennalistinn fram lagafrumvarp
um átak í dagvistarmálum barna, þar sem farið er fram
áaðá fjárlögum ár hvert sé veitt úr ríkissjóði upphæð
sem nemur a.m.k. 0,8% af A-hluta fjárlaga til byggingar
ðagvistarheimila. í frumvarpinu er vitnað til kjarasamn-
'egs ASÍ og stjórnvalda frá 1980, en þá var samiö um að
Þörf fyrir dagvistarþjónustu barna skyldi fullnægt á
eæstu 10 árum. Því fer fjarri að staðið hafi verið við
9erða samninga um þessi mál, eða að þörfin hafi
minnkað á þessum árum sem hér um ræðir. Sem dæmi
má nefna að í dag er rúm fyrir aðeins 1,5% barna á
sldrinum 6—11 ára á skóladagheimilum landsins, þótt
skv. núgildandi lögum um dagheimili eigi öll börn á
Qtunnskólaaldri að eiga þess kost að vera á skóladag-
heimili. Á sama tíma eru rúmlega 80% kvenna og yfir
90% karla úti á vinnumarkaðinum.
I greinargerð með frumvarpinu segir: „íslenskt nú-
h’masamfélag gerir með sanni ekki ráð fyrir börnum. Við
núverandi efnahagsaðstæður og þann óheyrilega
tanga vinnudag sem flestum vinnufærum íslendingum
er þar með boðið upp á, hafa feður og mæður því miður
'ítinn tíma afgangs fyrir börn sín. Og hvar eru börnin á
meðan foreldrarnir eru að vinna?. . . Og jafnvel þótt
ekki sé tekið miö af núverandi efnahagsástandi sem
kallar foreldra til vinnu án tillits til barna, þá er það
9rundvallaratriði í baráttu fyrir jafnri stöðu kvenna og
karla á vinnumarkaðinum að öllum foreldrum standi
ösgvistarþjónusta fyrir börn til boða, að foreldrar geti
sjálfir valið hvort börn þeirra sæki dagvistarheimili, en
9ö ríkið velji ekki fyrir þá eins og nú er.”
Spreð í allar áttir
Sigríður Dúna mælti fyrir frumvarpinu 17. okt. og
urðu talsverðar umræður um það ófremdarástand sem
ríkir í þessum málum. Hver sá þó vandann gegnum ólík
gleraugu. Árni Johnsen talaði um „spreð í allar áttir” í
þessu sambandi og af orðum Björns Dagbjartssonar
mátti skilja að hann teldi frv. ganga út á að skylda ætti
öll íslensk börn til dvalar á dagvistarstofnunum, öll eins
klædd og markmiðið væri að afmá öll persónueinkenni
þeirra. Þingmaðurinn hafði nefnilega komið inn ásvona
stofnun einu sinni, í Eistlandi! Þegar farið var að ræða
kostnaðarhlið málsins komu í Ijós ólíkar skoðanir um
forgangsröðun mála. Sigríður Dúna sagðist fúslega við-
urkenna að sú upphæö sem hér er lögð til, 147 millj. kr.
væri há upphæð, en það hefði reyndar aldrei hvarflað
að sér að það kostaði ekki töluverðan skilding að koma
upp börnum. Það hefði ríkisstjórn íslands greinilega
líka verið Ijóst þegar hún gaf fyrirheit um háar upphæðir
til þessara mála árið 1980. Allt kostar sitt og má benda
á að á þessu ári er fyrirhugað að verja einum milljarði
og 383 milljónum kr. til vegagerðar í landinu. Spurn-
ingin er bara, hverju viljum við veita forgang og hvað
teljum við að megi bíða enn um stund.
Einnig er á döfinni frv. um lengingu fæöingarorlofs,
sem einnig var lagt fyrir á síðasta þingi, en nú er flutt
endurbætt, með fylgifrumvarpi um fjáröflunarleiðir.
Þá hafa Kvennalistakonur unnið ötullega að nýju frv.
til útvarpslaga, sem vonandi lítur dagsins Ijós fyrr en
varir.
Ungir fíkniefnaneytendur
í upphafi þings var lögð fram þál.till. um athvarf fyrir
unga fíkniefnaneytendur. Þar er þess farið á leit við
heilbrigðismálarh. að skipuð sé nefnd sem leggi fram
ákveðnar tillögur um þaö hvernig best sé að veita at-
hvarf og heilbrigðis- og félagslega þjónustu þeim börn-
um og unglingum yngri en 18 ára sem illa eru haldin,
andlega og líkamlega, vegna fíkniefnaneyslu. Guðrún
Agnarsdóttir, flutningsmaður tillögunnar, kvað þann
hóp unglinga sem neytir vímuefna reglulega, jafnvel
daglega, fara stækkandi, auk þess sem aldursmörkin
færast sífellt neðar. í máli Guðrúnar kom fram að mörg
þessara barna hafa þegar beðið óbætanlegt tjón á
heilsu sinni og að önnur eru í mikilli hættu. „Haft hefur
verið á orði að vímuefnafíkn mætti likja við smitsjúk-
dóm,” sagði Guörún, „og áður var minnst á þann
áhættuhóp sem verður fyrir áhrifum af hinum harða