Vera - 01.12.1984, Side 31

Fá aldmðir B-álmuna?
Þrátt fyrir lögfestan tilgang byggingar B-álm-
unnar og þrátt fyrir þá brýnu þörf, sem er á vist-
unarplássi fyrir aldraöa, hafa læknar haldið
uppi viöleitni til aö nýta B-álrnuna í ööru augna-
miöi. Á borgarstjórnarfundi í september s.l.
uröu nokkrar umræöur um þessa ásælni lækna
og um gang mála viðkomandi B-álmunni yfir-
leitt. Þaö undarlega er, aö læknarnir virðast
hafa fulltingi meirihluta Stjórnar sjúkrastofn-
ana Reykjavíkur í þessari viðleitni sinni.
Læknar biöja um — og fá
—■ nýja deild
Þaö var Guðrún Jónsdóttir, borgarfulltrúi Kvenna-
framboösins, sem hóf máls á starfsemi og stjórnun
Borgarspítalans á fyrrnefndum borgarstjórnarfundi.
Guörún geröi fyrst að umræðuefni stofnun þvagfæra-
skurölækningadeildar við spítalann, en stofnun þeirrar
deildar var samþykkt fyrir beiðni tveggja sérfræðinga í
þvagfæralækningum, sem vinna við Borgarspítalann.
Þessir sérfræðingar höfðu áður 16 rúm til umráða á
spítalanum en auk þess eru sérfræðingar við bæði
Landakot og Landspítala. Með stofnunsérstakrardeild-
ar í þessu fagi, verðurtil embætti yfirlæknis og aðstoð-
arlækna hans, breytt skipulag á vaktafyrirkomulagi og
— samkvæmt mati Kvennaframboðsins, hætta á að
legurými B-álmu verði að einhverju marki nýtt af þessari
nýju deild, eins og síðar mun koma fram hér. Án þess
að leggja nokkurt mat á nauðsyn stofnunar þvagfæra-
skurðlækningadeildar út af fyrir sig, gagnrýndi Guðrún
fyrst og fremst þá málsmeðferð, sem beiðni sérfræðing-
anna fékk, þ.e. deildin var stofnuð án þess að fyrir lægi
kostnaðaráætlun. Fulltrúi Kvennaframboðsins í Stjórn
sjúkrastofnana bar fram tillögu þess efnis að leitað væri
umsagnar réttra aðila, þeirrar nefndar, sem hefur það
verkefni að vera „ráðgefandi fyrir stjórn sjúkrastofnana
um framtíðarþróun spítalans” eins og segir í erindis-
bréfi nefndarinnar. Þessi tillaga Eyglóar fékk ekki
stuðning meirihluta Stjórnar sjúkrastofnana. Guðrún
Jónsdóttir spurði á borgarstjórnarfundinum: „Hvaða
skýringar eru á því, að svona var staðið að málum og
hvaða mat er það, sem liggur til grundvallar, þegar
ákveðið er að stofna þessa deild? Hvað hugsar meiri-
hluti Stjórnar sjúkrastofnana sér varðandi stöðu ann-
arra deilda við spítalann, deilda sem hvergi er að finna
nema við Borgarspítalann, eins og heila- og tauga-
skurðlækningadeildina, slysavarðstofuna, háls-, nef og
eymadeildina?”
Ekki fengust viðunandi svör við þessum spurningum
á borgarstjórnarfundinum.
Þá kom fram í máli Guðrúnar, að á þeim fundi Stjórn-
ar sjúkrastofnana, sem samþykkti stofnun nýrrar deild-
ar við Borgarspítalann án samráös við þá, sem þó eiga
að hafa heildarsýn yfir starfsemi sjúkrahússins og án
annarrar kostnaðaráætlunar en lauslegrar skoðunar yf-
'haeknisskurðlækningadeildar, lét fulltrúi Kvennafram-
hoðsins, Eygló Stefánsdóttir bóka eftirfarandi: ,,B-álm-
an var byggð til afnota fyrir aldraða og byggingarfé til
hennar kemur úr framkvæmdasjóði aldraðra. Það er því
afar fljótfærnislegt að taka nokkrar þær ákvarðanir nú,
aem takmarka nýtingu á rúmum í B-álmu fyrir aldrað
fó|k, sem þarfnast langlegupláss, hvíldarinnlagna, svo
°9 iðju- og sjúkraþjálfunar.” Með þessari bókun sinni
et Eygló í |jós þann ótta að ný deild, þ.e. þessi nýja
PVa9færaskurðlækningadeild myndi seilast eftir plássi
B-álmunnar og vildi standa vörð um hana. Formaður
Stjórnar sjúkrastofnana, Páll Gíslason skurðlæknir,
bókaði á móti og sagði afstöðu Eyglóar byggða á mis-
skilningi; stofnun þessarar nýju deildar kæmi B-álm-
unni ekkert við þ.e., hann taldi ekki að ástæða væri til
að óttast um legurými gamla fólksins þótt bætt væri við
nýrri deild.
Læknar biöja um B-álmu
En þar greinir okkur á, fulltrúa Kvennaframboðsins
og formanninn. Það virðist nefnilega fullkomlega Ijóst
að nægar ástæður eru til að standa dyggan vörð um
hvert það rúm, sem ætlað er öldruðum sérstaklega á
Borgarspítalanum. Átakanlegasta dæmi þess, hvernig
læknar hinna ýmsu deilda renna vonaraugum inn á
ganga B-álmunnar, er að finna í bréfi, sem Guðrún
Jónsdóttir vitnaði til á borgarstjórnarfundinum. Um er
að ræða bréf sem samþykkt var af almennum fundi
læknaráðs Borgarspítalans í febrúar s.l. Þar segir:
„Almennur fundur læknaráðs, fer þess á leit við
Stjórn sjúkrastofnana Reykjavíkurborgar að skipuð
verði sex manna nefnd til beinna viðræðna við heil-
brigðismálaráðherra og ráðuneytisstjóra heilbrigðis-
málaráðuneytisins um lausn á legurýmavanda heila- og
taugaskurðlækningadeildar, slysadeildar og háls-, nef
og eyrnadeildar Borgarspitalans með legurýmanýt-
ingu B-álmu í huga. Nefndina skipi framkvæmdastjóri
Borgarspítalans, formaður Stjórnarsjúkrastofnana, for-
maður læknaráðs Borgarspítalans og einn fulltrúi frá
áðurnefndri deild.”
Og Stjórn sjúkrastofnana, eða öllu heldur meirihluti
stjórnarinnar samþykkti þetta erindi og gerði formann
sinn, Pál Gíslason, að fulltrúa sínum í nefndinni! Um
þetta sagði Guðrún Jónsdóttir í ræðu sinni: ,,Ég dreg
ekki í efa að þessar deildir, búi við mikinn rýmisskort.
En mér er það algerlega óskiljanlegt, hvernig formaður
Stjórnar sjúkrastofnana getur tekið þátt í því að eiga við-
ræður við ráðuneytið um að afhenda hlut B-álmunnar til
þess að geta aukið starfsemi þessara deilda.” Guðrún
vitnaði því næst í málflutning formanns Stjórnar sjúkra-
stofnana um starfsemi B-álmunnar, en hann hefur
„I gildi er samningur milli heil-
brigðis- og fjármálaráðuneytisins
annars vegar og Reykjavikurborgar
hins vegar frá 2. apríl 1984 þar sem
gert er ráð fyrir, að B-álma Borgar-
spitalans sé byggð til að vista aldr-
aða sjúklinga, sem til spitalans eru
sendir."