Vera - 01.12.1984, Blaðsíða 9

irooð tKirð um
Það er kunnara en frá þurfi að segja, að hjóna-
skilnuðum hefurfjölgað mjög mikið undanfarin ár.
ástœðurnar eru eflaust margar og mismunandi.
A Norrœnni jafnréttisráðstefnu sem haldin var í
Gautaborg í maí s.l. sagði Helle Degn, formaður
danska jafnréttisráðsins, aðaðeins ‘ö parasem búa
sanian, séu í vígðri sambúð, og að þriðja hvert
Þjónaband fari út um þúfur. Taldi hún þetta vera
fratyfirlýsingu á hjónabandið. Hún sagði einnig að
’ langflestum tilfellum vœri það konan sem œtti
frumkvœði að slitunum. Þœr vceru orðnar þreyttar
á að karlinn vceri eins og eitt barnið í viðbót. ,,Karl-
menn verða að skipta um hlutverk, þeir eru óþol-
andi eins og þeir eru. ”
Hvað sem okkur kann að finnast um þetta eru tíð-
ir hjónaskilnaðir staðreynd og því ekki úr vegi að
heyra hvað fráskilin kona hefur að segja um þá
reynslu sína. Fyrir valinu varð 37 ára kona sem
skildi fyrir tveimur árum, eftir 17 ár í hjónabandi.
— Hversvegna skilduð þið eftir svona
langa sambúð?
..Ja, það er ekki neitt eitt sem hægt er að
skella skuldinni á. Þetta er ákveðin þróun
sem á sér staö og hefst ef til vill strax í upp-
i hafi.”
— Ég hefði kannski átt að spyrja
hversvegna þið giftuð ykkur?
..Af því við eignuðumst barn, það var
held ég aðalástæöan. Við vorum búin að
vera saman i þrjú ár án þess að búa sam-
an.”
— Voruð þið búin að gera framtíðar
a*tlanir áður en barnið kom til sögunn-
ar?
„Nei, ég hafði viljað hafa sambandið
meira á hreinu, en hann var ekki tilbúinn til
þess. En þegar barnið kom til, snerist
þetta við, hann ýtti mjög sterkt á eftir því að
við giftum okkur. Ég var ekki eins ákveðin,
vildi alveg eins sjá til.”
— En þið giftuð ykkur sem sagt.
Hvernig gekk sambúðin?
„Við stóðum mjög jafnt, vorum bæði í
framhaldsnámi, mjög svipuöu. Ég hafði
ekki unnið nein heimilisstörf og á margan
hátt verið alin upp sem strákur. Þó var ég
komin með alla þessa punkta inn í mig,
sem allar stelpur fá. Við vissum í rauninni
jafn lítið um hvað heimilisstörf, matseld og
barnauppeldi snerist. Ég var óskaplega
örg og ósátt við þetta fyrst í stað.”
— Lagaðist það svo?
„Já, svo jafnaðist þetta og sambúðin
varö virkilega góð. Við áttum nokkur yndis-
leg ár saman. Við bjuggum erlendis. Síð-
ustu árin var hann farinn að vinna, ég hafði
tafist í námi vegna barnanna sem voru orö-
in tvö. Þegar við komum heim fékk ég hálf-
gert áfall vegna aðstæðna, ég meina
barnaheimilis- og húsnæðismála. Það var
engin spurning að þar sem við fengum
ekki pössun fyrir börnin þá var ég heima
með þau.”
9