Vera - 01.12.1984, Blaðsíða 11

JKVJtöf
hernur
óðíin
Lesbla erotica Kate Millet.
I hugum flestra stendur Ástin,
tneð stórum staf, fyrir tilfinning-
' ar sem karl og kona bera hvort til
annars. Svo einföld er ástin þó
ehki, því karlar geta borið ástar-
hug til annarra karla og konur til
kvenna. Margir telja slíkar til-
finningar annars flokks og bera
v°tt um óeðli. En er ástartilfinn-
ing milli fólks af sama kyni í eðli
sinu nokkuð frábrugðin þeirri
ástartilf inningu sem karl og kona
bera hvort til annars? Vonandi fá
iesendur VERU eitthvert svar við
þvi i þessu viðtali við lesbíska
(konu) um kvennaástir o.fl.
Hún byrjaði á því að segja mér að hún
vaeri enn ,,f skápnum” og ætlaði ekki út úr
» honum. Hún vildi ekki særa fjölskyldu sína
^eð því og sæi ekki að hún hagnaðist neitt
9 því sem manneskja að gefa út þá yfirlýs-
'hgu að hún væri lesbísk.
Ég spurði þá hvort það væri ekki erfitt
að vera lesbía í felum.
,,Nei, þegarfólk veit ekki viðfyrstu kynni
að ég er lesbía þá losna ég við þann múr
sem annars myndast. Ég hef sjálf ákveðið
að segja þaö ýmsu fólki sem ég þekki, t.d.
nokkrum konum sem ég vinn með, og þó
þær hafi kannski orðið skelkaðar í fyrstu
þá hefur það engu breytt í okkar sam-
skiptum. Ég vil að fólk taki mér fyrst og
fremst sem manneskju en ekki sem
lesbíu. Fólki kemur það líka ekkert við
hvort ég er lesbía eða ekki.”
— Margir virðast fyrst og fremst líta á
ástarsamband milli samkynja fólks sem
kynlífssamband. Verður þú vör við þá af-
stöðu?
,,Nei, konur mæta þvi viðhorfi ekki í
sama mæli og karlar. Fólk er vanara því að
konur séu góðar vinkonur og þyki veru-
lega vænt hverri um aðra. En þetta er mjög
ríkjandi viðhorf gagnvart hommum sam-
anber það þegar einn þeirra var spurður
aö því í útvarpinu hvernig þeir gerðu það!”
— Er mikill munur á hommum og
lesbíum?
,,Það lýtur allt öðrum lögmálum að vera
lesbía en hommi. Þetta eru einfaldlega tvö
ólík kyn og það eru allt önnur lögmál sem
gilda hjá konum en körlum, ekki satt?”
— Hvort kemur á undan, hin lesbíska
afstaða eða ást á ákveðinni konu?
„Fyrst kemur ástin og þá afstaðan.
Þannig var það a.m.k. í mínu tilviki og ég
get auðvitað bara talað fyrir sjálfa mig. Ég
varð ástfangin af stelpu sem ég var með í
skóla þegar ég var 17 ára og í sambandi
okkar, sem stóð í nokkur ár, gerði ég mér
grein fyrir að ég væri lesbísk. Hún er mjög
lokuð kona og samband okkar byrjaði á því
að við skrifuðumst á í hálft ár. Það voru
eins og hverjar aðrar vinkvennaskriftir.
Hún segir reyndar að hún hafi talið sig vita
að hverju stefndi á þeim tíma en ég gerði
það ekki. Þegar ég les bréfin núna þá
finnst mér þau vera bréf vinkvenna. Upp
úr þessu urðum við ástfangnar hvor af
annarri og fórum að vera saman.
— Hvað stóð þetta samband lengi?
„Það stóð lengi eða fram undir tvítugt.
Þaö var þá sem ég gerði mér grein fyrir
„óeðlinu” og byrjaði i heimsku minni að
vera með strák. Hún trylltist og ég sleit
sambandinu við strákinn en þá tók ekki
betra við hjá henni. Hún fór að vera með
strák, varð ófrísk og þar með var draumur-
inn búinn. Þetta stóð hins vegar stutt hjá
þeim og um það leyti sem hún eignaðist
barnið ákváðum við tvær að fara að búa
saman með barnið. Það gerðum við svo í
eitt og hálft ár án þess að snerta nokkurn
tima hvor aðra. í sambandi okkar var svo
mikil vinátta og félagsskapur að þó kyn-
ferðislega hliðin væri ekki til staðar þá
skipti það engu meginmáli. Við höfðum
það mjög gott saman.”
— En hvernig stóð á því að þú fórst að
11