Vera - 01.06.2003, Blaðsíða 10

/ SKYNDIMYND
Svanhvít Ljósbjörg
Guðmundsdóttir
HEIÐA BJORG SLOKKVILIÐSMAÐUR
»Þrátt fyrir mikla kvenréttindabaráttu undanfarna áratugi virðast ennþá vera ein-
hverjar óskrifaðar reglur um hvaða vinnu og áhugamál konur og karlar „mega" velja
sér. Konur eiga helst að vera í umönnunarstörfum og hafa hannyrðir og barnauppeldi
sem áhugamál. Karlar eiga að vera í stjórnunarstöðum og stunda karlmannlegar
íþróttir. Sem betur fer förum við fæst eftir þessu en samt sem áður er starfsval ís-
lensku þjóðarinnar enn ótrúlega kynskipt. Heiða Björg Ingadóttir lætur þetta lítið á
sig fá og er eina starfandi slökkviliðskonan á höfuðborgasvæðinu. Einnig var Heiða
ein af tveimur fyrstu konunum til að ganga í Flugbjörgunarsveit Reykjavíkur (FBSR).
*
Heiða, sem er 32 ára og ólst upp í Vestmannaeyjum, flutti
til Reykjavíkur til náms 1993 og fannst þá kominn tími til
að breyta um áhugamál. „( Eyjum hafði ég aðallega áhuga
á fótbolta og var eiginlega komin með nóg af því, vantaði
eitthvað nýtt að gera. Ég fór að æfa karate til að byrja með
en það dugði mér ekki. Þá sá ég auglýsingu frá Flugbjörg-
unarsveitinni í Reykjavík og björgunarsveit sem þá hét
Ingólfur. Ég ákvað að kíkja á kynningarfundi hjá báðum
þessum sveitum og byrjaði á að fara á fund hjá FBSR.
Fyrsti karlinn sem ég mætti sagði að þeir vildu sko engar
helvítis kellingar hér, ég gæti bara drullað mér út aftur. Og
þar með var ekki aftur snúið. Ég varð náttúrlega að sýna
þessum vitleysingi að konur gætu þetta alveg eins og karl-
ar. Það kom smá skap í mig út af svona viðbrögðum."
Heiða segir að margir í FBSR hafi verið á móti því að fá
konur í sveitina en aðrir hafi viljað breyta þessu og vantað
nokkrar konur til að vera nýliðar í tvö ár. Eftir kynningar-
fundinn var Heiða því harðákveðin og hitti aðra stúlku
sem hafði áhuga líka, Soffíu Helgu Valsdóttur. Heiða var
nýliði í tvö ár, eða þar til innganga kvenna var borin upp á
aðalfundi FBSR og tekin til atkvæða af félagsmönnum. Þar
skiptist afstaðan í tvær fylkingar - þeir sem vildu konur inn
og þeir sem vildu ekki konur.
„Báðir hóparnir höfðu verið úti í bæ að fá gamla félags-
menn til að mæta og greiða atkvæði. Sennilega hefur að-
alfundur aldrei verið jafn fjölmennur og það munaði bara
fjórum atkvæðum að konur fengju ekki að ganga í sveit-
ina. Ég og Soffía komumst því inn en það voru heilmikil
læti þessi tvö ár sem við vorum ( nýliðaflokki. Það voru
einstaklingar á móti okkur og við fengum að heyra það.
Sumir sögðu það bara við okkur og voru ekki með neina
stæla eftir það en aðrir voru alltaf með stæla. Um ári eftir að
við gengum inn hættu þessi leiðindi, það var augljóst að
þetta var eitthvað sem búið var að samþykkja og því yrði
ekki breytt. Athugasemdirnar sem við fengum voru aðal-
lega um að við gætum þetta ekki eins og karlamir og ég
fann að það var alltaf verið að horfa yfir öxlina á okkur. En á
móti kom að margir vildu fá okkur inn í sveitina."
Nú eru um tuttugu konur í FBSR. Á aðalfundi 27. maí sl.
voru í fyrsta sinn í sögu sveitarinnar fleiri konur en karlar
að ganga inn. „Þetta er allt á réttri leið hjá okkur," segit
Heiða með ákveðnu stolti í röddinni. „Sumar björgunar-
sveitir hafa alltaf tekið inn konur en þær hafa ekki fengið
að gera það sama og hinir. Þær eru bara heima að hita
kakó þegar karlarnir fara í útköll. Þessi sveit tók því hins
vegar strax þannig að við gerum það sama og hinir."
Fædd til að þrífa!!!?
Inngangan í FBSR er ekki eini kynjamúrinn sem Heiða hef-
ur hjálpað til við að brjóta. Nokkrum árum síðar gekk hún í
10/3. tbl. / 2003 / vera