Prentarinn - 01.01.1972, Qupperneq 9

Alls staðar stejna bókageröarmenn að
j>vi að ná betri samstöðu, svo þeir
jái sterkari vigstöðu i kjarabaráttunni
°g eigi hrrgara um vik að mœta
breytingum á tœknisviðinu. Dönsku
bókagerðarjélögin hafa að undanförnu
lagt áherzlu á nánara samstarf á
mörgum sviðum og erxi nú xn. a. að
reisa stórhýsi, sem á að rúma alla
fclagsstarfsemi þeirra. Hér að ojan sést
útlitsteikning af hútsinu.
neinum stórum framleiðslueiningum, sem hafa sín
sjálfstæðu verkefni, heldur verða okkar fagmenn að
vera færir um að skipta um framleiðsluaðferð hve-
nær sem þörf fyrirtækisins krefst þess. Starfsmenn
okkar verða því að kunna meira fyrir sér en kollegar
þeirra í nágrannalöndunum. Starf bókagerðarmanns-
ins í dag krefst þvf meiri þekkingar og kunnáttu en
áður. Iðnfræðslan í landinu fylgist hins vegar ekki
með þessari þróun, og verður því verulegur þrýst-
ingur að korna frá bókagerðarmönnum sjálfum. í
þeim umræðum sem fram hafa farið milli stjórna
félaganna og nefnda um þessi mál, hefur eitt atriði
gengið eins og rauður þráður í gegnum tillögur og
uppköst að lögum. Það er aö félögin gexi xxieð sér
samkoxnulag uxn, hvar draga skuli mörk xnilli iðn-
greinanna. Hafi þessi mörk ekki verið augljós áður,
þá eru þau það svo sannarlega ekki nú. Þessi mörk
hafa enn ekki verið dregin nákvæmlega, að öðru
leyti en því sem gert er í iðnlöggjöfinni. Þetta er
heldur ekki að mfnu viti stærsta hindrunin á sam-
einingu félaganna. Ég tel að þetta sé framkvæmdar-
atriði hverju sinni í einu félagi og þá tekið tillit til
aðstæðna hverju sinni, en á meðan félögin eru 4 er
þetta að sjálfsögðu stórt atriði. Reynsla annarra
prentarafélaga í þessu efni segir okkur þetta mjög
greinilega.
Eitt íélag eða samband
Þegar ræddar eru hugmyndir um aukið samstarf
félaganna hafa menn gjarnan nefnt samband bóka-
gerðarmanna sem hugsanlega lausn til bráðabirgða.
Þeir menn hafa hins vegar ekki gert sér grein fyrir
neinu áframhaldi, heldur aðeins að þetta gæti ver-
ið skref í átt til sameiningar síðar. Þegar við velt-
um þessu máli fyrir okkur, skulum við gera okkur
ljóst að öll félögin eru landsfélög, þau hafa enga
deildarskiptingu. Oll félögin hafa sína miðstöð i
Reykjavík. Félagatalan er hjá þeim öllum ca. 650
manns. Ef stofnað yrði samband þessara 4 félaga
með sambandsstjórn, en félögin að öllu leyti sjálf-
stæð um sín mál og gætu hvenær sem er tekið sínar
ákvarðanir þvert ofan í samþykktir sambandsstjórn-
ar yrði sambandsstjórn ekki annað en valdalaus
stofnun, sem frekar lítil verkefni fengi.
Verði í alvöru rætt um sameiningu félaganna ber
að stefna að einu félagi, sem þá yrði að sjálfsögðu
landsfélag með sama hætti og félögin eru nú. Fé-
lagsmenn hefðu sömu skyldur við félagið og nytu
sömu réttinda hvaðan sem þeir kæmu.
Leyfið mér að setja fram mínar skoðanir og svo
skulum við rýna ofan í þær og finna hvar betur má
að vinna.
Félag bókagerðarmanna
Félag bókagerðarmanna er stofnað lil Jjcss að
vernda hagsmuni allra þeirra sem i prentiðnaði
vinna og eru stofnendur þess þau fjögur félög bók-
iðnaðarins, sem nú eru starfandi. Það skal vinna að
hagsmunamálum félaga sinna í kjaramálum, fræðslu-
málum og auka þroska þeirra með hvers konar fé-
lagsstarfsemi, sem samrýmist þörfum nútímamanns-
ins. Félag bókagerðarmanna skal vinna að hags-
munamálum íslenzks verkalýðs í samvinnu við önn-
um verkalýðsfélög og innan Alþýðusambands ís-
lands, en einnig með bræðrafélögum okkar í öðrum
löndum með þátttöku í Alþjóðasambandi prentara
I.G.F. og sambandi Norðurlandaprentara. Við stofn-
l’RENTARINN
/