Prentarinn - 01.01.1972, Side 17

A afmœlishátiðinni var
frumflutt Ijóð Þorsteins
Halldórssonar við nýtt lag
Olivers Guðmundssonar
(sjá nœstu siðu á undan).
Hér sjást þeir félagar,
ásamt Hauki Morthens og
Ellert Ag. Magnússyni,
veizlustjóra.
TIL HIP 75 ARA
eftir Þorstein Halldórsson
Lyftum hjörtum i dag
meðan hádegisblœr
fer með hreinsandi nuetti um strendur og dali.
Syngjum fagnaðarlag,
þvi að frostanna snœr
er á flótta og veldur ei skemmdum né kali.
Með komanda vori nú stillum vér strengi
að stoltir þeir klingi í sálunum lengi.
Hrindum kviða á bug,
en með karlmennsku-dug
skulum keþpa með orku
að vaxandi framtiðargengi.
Já, vér hyllum þig, vor!
þegar hlýnar utn svörð,
þegar hafaldan syngur og isarnir brotna,
þegar guðanna spor
sjást á grœnkandi jörð
og hin geislandi sól skal i hásalnum drottna.
Þœr vorfccddu hugsjónir lengst munu lýsa,
sem leysa og reisa og stefnuna vísa.
Þegar losnar um srue,
þá mun lifna hvert fra:
og með lifsmagni ungu
skal nýfceddur vorgróður risa.
Eitt hið fegursta vor,
eina fagnaðarstund,
þá var félag vort stofnað á aldanna mótum.
Það sltal yngja vort þor,
veita orku i lund,
það skal efla til dáða með viðbrögðum skjótum.
Og merki vort öruggt við húninn skal hefja,
vorn liugsjóna-gróður má aldregi kefja.
Upp mcð fánann á stöng
meður sigrandi söng,
það slial sannast, að ekkert
má för okkar stöðva né tefja.
Fyllum iðjandi sveit
okkar sólfagra lands,
verum samtaka, ávallt i fylkingarbrjósti.
Rcekjum ceskunnar heit,
svo að aldrei sé stanz,
jafnt i yljandi blce sem i nccðandi gjósti.
Vor stefna sé áfram, en ekki til baka,
við eigum af þrekinu nógu að taka.
Treystum brccðralag enn,
verum bjartsýnir menn,
pá mun byrinn oss gefast,
en mótvindur aldregi saka.
PRENTARINN
15