Prentarinn - 01.01.1972, Blaðsíða 47

Þórólfur Daníelsson, Pjetur Stefánsson, Kári B.
Jónsson, Lúther Jónsson og Guðjón Sveinbjörns-
son.
Forseti Alþjóðasambands bókagerðarmanna, John
Bonfield, var gestur HÍP þá daga sem ráðstefn-
an stóð yfir, og sat hana sem áheyrnarfulltrúi.
Bonfield er einnig formaður enska Prentarasam-
bandsins, Thc National Graphical Association.
Þórólfur Daníelsson setti fundinn, bauð erlenda
gesti velkomna, og sagðist vona að þeir ættu góða
og eftirminnilega daga, meðan þeir dveldu hér, og
að þeir fengju að sjá eitthvað af landinu, þar
eð enginn þeirra hefði komið hingað fyrr. Hann
gaf síðan John Bonfield orðið.
Bonfield flutti stutt ávarp, og sagði að sér væri
kunnugt, að islenzkir prentarar hefðu á mörgum
sviðum haft forystu í kjarabaráttunni, allt frá
fyrstu árum íslenzku verkalýðssamtakanna, og þar
með átt sinn þátt í að skapa þá góðu lífsaf-
komu, sem nú væri hér á íslandi. Sér væri mikil
ánægja af að flytja HÍP afmæliskveðjur fyrir hönd
Alþjóðasambands bókagerðarmanna, en það hefði
nú innan sinna vébanda rúmlega 40 sambönd, og
félagatala þeirra slagaði hátt f 800 þúsund. Að
lokum óskaði hann HÍP og norrænum prenturum
góðs gengis.
Þá var komið að kosningu fundarstjóra og rit-
ara, og var Þórólfur Daníelsson kosinn fundar-
stjóri, en ritarar Kári B. Jónsson og Lúther Jóns-
son.
Fjögurra ára samningar í Finnlandi
Það er föst venja á þessum fundum að fulltrúar
hvers sambands segi helztu tíðindi úr félagsstarfinu
og kjarabaráttunni á liðnu ári og rifji upp það
sem þeir telja hafa gerzt merkilegast í prentiðn-
aðinum í heimalöndum sfnum. Að þessu sinni var
Nissilii, formaður finnska sambandsins, fyrstur á
mælendaskrá.
Hann sagði að finnskir bókagerðarmenn hefðu
ekki viljað sætta sig við þá allsherjarsamninga sem
gerðir voru i ársbyrjun, milli launþega- og at-
vinnurekendasambandsins, og því klofið sig út úr
samflotinu og tekið upp beinar viðræður við at-
vinnurekendur í prentiðnaði um sérkröfur sínar.
í fyrstu vildu atvinnurekendur ekki ljá eyru
neinum breytingum frá heildarsamningunum, en
buðust síðar til að koma til móts við ýmsar sér-
kröfur prentarasambandsins, ef samið yrði til 5
ára. Þetta þótti bókagerðarmönnum allt of lang-
ur tími, og var deilunni vísað til sáttasemjara.
Eftir mikið þóf, var gengið til allsherjaratkvæða-
greiðslu um samningstilboð í byrjun maímánaðar,
sem gerði ráð fyrir 4ra ára samningstíma. Tilboð-
ið var samþykkt í bókagerðarsambandinu, með
2000 atkvæða meirihluta. (Félagsmenn eru um 17
þúsund).
Aðalatriði samkomulagsins eru þessi:
Þegar samningurinn tók gildi, í byrjun maí,
hækkaði tímakaupið um 44—56 pfenninga (en það
svarar til 9,24—11,76 ísl. kr.). Vaktaálag hækk-
aði um 11%, sérstök uppbót á laun hækkaði um
22%. Starfsfólk dagblaða, sem vinnur að staðaldri
á laugardögum, fær þá kvöld-, nætur- eða vakta-
uppbótina greidda tvöfalda. Þann I. apríl 1973
eiga launin aftur að hækka um 3%, og þar við
bætist sú kauphækkun, sem verður í iðnaðinum
frá 1. apríl 1972 til 1. apríl 1973, og er miðað við
meðaltalshækkun.
Þessi samræming á launum finnskra bókagerð-
armanna við aðrar stéttir iðnaðarins, verður að
jafnaði gerð einu sinni á ári, á meðan samning-
urinn gildir, en tvisvar ef miklar kauphækkanir
verða.
Orlofsuppbót, sem nemur 10% af útborguðu or-
lofsfé, greiðist þegar launþegi kemur aftur til vinnu
að loknu sumarleyfi. Árið 1974 verður þessi upp-
hæð hækkuð í 20%.
Það fólk sem vinnur að staðaldri milli kl. 21,00—
06.00, og allir sem vinna venjulegar tvískiptar vakt-
ir, fá 6 daga vetrarfrí. Hingað til hefur einungis
starfsfólk við dagblöðin fengið vetrarfrí — 5 virka
daga — en það lengist nú einnig i 6 daga.
Fæðingarorlof lengist úr 6 mánuðum upp í 12.
Launaflokkum var fækkað og við það fluttist margt
láglaunafólk í hærri launaflokka.
Ýmsar smærri lagfæringar voru gerðar. T. d.
verður laugardagurinn fyrir páska frídagur eftir-
leiðis og í þessum samningum fengu félagsmenn
Bókagerðarsambandsins viðurkenndan forgangsrétt
til endurþjálfunar vegna nýrrar tækni.
PRENTARINN
43